Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/9965 Esas 2022/8343 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan yargılanan sanığın beraat ettiği bir davada, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığına karar verdi. Suç tarihinde on beş yaşından küçük olan mağdur ise, dosyaya sunduğu dilekçede mevcut şikayetinden vazgeçtiğini bildirdi. Bu nedenle, mağdur vekilinin de hükmü temyize hakkı bulunmadığına karar verildi ve buna göre yapılan temyiz istemleri reddedildi. Kararda, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi ve CMK'nın 237/2. maddesi hakkında da açıklamalar yapılıp bu maddelerin uygulanışı konusunda İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu'nun kararının alındığı belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Beraat

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından ve yine suç tarihinde on beş yaşından küçük olmakla birlikte bozmadan sonra dosyaya sunduğu dilekçenin verildiği 18.03.2022 tarihinde reşit olan mağdurenin, mevcut şikayetinden vazgeçtiğini belirtmesi karşısında, yaş küçüklüğü nedeniyle tayin edilen vekilin hükmü temyize hakkı bulunmadığından, Bakanlık vekili ile mağdure vekilinin vaki temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317.maddesi gereğince REDDİNE, 28.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.