Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/5593 Esas 2022/8483 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı ve hakaret suçlarından görülen kamu davalarının şikayetten vazgeçme nedeniyle düştüğü ancak kasten yaralama suçundan mahkumiyete karar verildiği belirtiliyor. Sanığın kasten yaralama suçundan verilen adli para cezasının kesin nitelikte olduğu ve temyiz edilemeyeceği vurgulanıyor. 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezalarının kesin nitelikte olduğu belirtiliyor. Ayrıca sanık müdafisinin anılan hükme yönelik temyiz isteminin reddedildiği ifade ediliyor.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı, hakaret, kasten yaralama
HÜKÜM : Nitelikli cinsel saldırı ve hakaret suçlarından görülen kamu davalarının şikayetten vazgeçme nedeniyle düşmesi, kasten yaralama suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan hükmün incelemesinde;
14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanunun 26. maddesiyle 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. madde ile hapis cezasından çevrilenler hariç sonuç olarak hükmedilen 3.000 TL’ye kadar (3.000 TL dahil) adli para cezaları kesin nitelikte olup, sanık hakkında kasten yaralama suçundan doğrudan tayin edilen adli para cezasının miktarı itibarıyla kesin olmasından dolayı temyizi mümkün bulunmadığından, sanık müdafisinin anılan hükme yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık hakkında nitelikli cinsel saldırı ve hakaret suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış düşme hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan, sanık müdafisinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 03.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.