Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/3933 Esas 2022/8742 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin çocuğu sarkıntılık suretiyle cinsel istismar ettiği suçundan mahkumiyet kararı verdi. Ancak Mahkeme, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun ilgili maddesinde hükümden önce yapılan değişiklik sonrası cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğunu belirtti. Bu nedenle, mahkumiyet kararı temyiz edildi ve Yargıtay Ceza Dairesi, Mahkeme'nin yargılamaya devam etmesinin yanlış olduğunu ve görevsizlik kararı verilmesi gerektiğini belirtti. Sonuç olarak, karar bozuldu.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/1. maddesi (çocuğun cinsel istismarı suçu)
- 6545 sayılı Kanun (cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan kanun)
- 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yargılama Usulleri Hakkında Kanun'un 12. maddesi (görevsizlik)
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 4. maddesi (görevsizlik)
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi (kararın bozulması)
- 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 321. maddesi (kararın bozulması)

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sarkıntılık suretiyle çocuğun cinsel istismarı suçundan mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri uyarınca görevsizlik kararı verilmesi gerekirken yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 06.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.