Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/18659 Esas 2022/9185 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçlardan mahkumiyetlerine dair Tekirdağ 1. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 25.10.2018 gün ve 2017/369 Esas, 2018/282 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun sanıklar haklarında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ile sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçlarından kurulan hükümler yönünden esastan reddine, sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hüküm açısından ise istinaf başvurusunun kabulüyle hükmün kaldırılarak sanığın müsnet suçtan mahkumiyetine


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan verilen hükme yönelik bir temyiz bulunmadığından tebliğnamedeki görüşe iştirak edilmemiştir.
Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükümde 5237 sayılı TCK'nın 61/5. maddesi gereğince, iştirake ilişkin hükümlerin zincirleme suç hükümlerinden önce uygulanması ve elde edilecek ceza miktarı üzerinden zincirleme suç hükümleri uyarınca artırım yapılması gerektiği halde yanlış uygulama yapılması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanıklar müdafilerinin temyiz istemlerinin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanıklar müdafilerinin temyiz dilekçelerinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 298/1. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan suçundan kurulan hükme yönelik katılan Bakanlık vekilinin temyizinin incelenmesine gelince;
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141, 5271 sayılı CMK'nın 34/1, 230 ve 289/1-g maddeleri uyarınca mahkeme kararlarının, Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda ilk derece mahkemesince gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınıp reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi karşısında anılan hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 04.09.2020 gün ve 2019/226 Esas, 2020/997 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 18.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.