Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/4583 Esas 2022/9137 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararına göre, sanık ... çocuğun cinsel istismarı suçundan beraat ederken, fuhuş suçundan mahkum oldu. Sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden istinaf başvurusu reddedildi, sanık ... hakkında kurulan hükümler ise kabul edilerek, hükümlerin kaldırılmasıyla sanığın suçlu bulunması kararı verildi. Ayrıca, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığına, sanık ... hakkında hükmedilen cezanın miktar ve türü gözetildiğinde istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi gerektiğine karar verildi. Kanunlar açısından ise, Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanun'un 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'na yapılan ihbarda bulunulmasının zorunlu olmadığı 13.12.2019 tarihli Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurul kararıyla kabul edilmiştir. Bunun yanı sıra, beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddedilmesi gerektiği 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a. maddesi uyarınca belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı (sanık ...), fuhuş (sanıklar)
HÜKÜM : Sanık ...’in çocuğun cinsel istismarı suçundan beraati ile sanıkların fuhuş suçundan mahkumiyetlerine dair Bursa 6. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 25.12.2017 gün ve 2015/261Esas, 2017/449 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden esastan reddi, sanık ... hakkında kurulan hükümler açısından ise kabulüyle hükümlerin kaldırılarak sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekili ile sanık ... müdafisinin temyiz istemlerinin incelemesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile, Çalışma ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından ve sanık ... hakkında hükmedilen cezanın miktar ve türü gözetildiğinde, 5271 sayılı CMK'nın 286/2-a. maddesi uyarınca ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezaları ile miktarı ne olursa olsun adli para cezalarına ilişkin istinaf başvurusunun esastan reddine dair Bölge Adliye Mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, müşteki Bakanlık vekili ile sanık ... müdafisinin temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık ... hakkında fuhuş ve çocuğun cinsel istismarı suçlarından kurulan hükümlerin temyiz istemlerinin incelemesine gelince;
5271 sayılı CMK'nın 288 ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler nazara alınıp, aynı Kanunun 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri ile katılan mağdure vekili ve sanık müdafisinin temyiz dilekçelerinde belirttikleri nedenler de gözetilerek yapılan değerlendirmede, Bölge Adliye Mahkemesi tarafından gerçekleştirilen yargılama neticesinde vaki istinaf başvurusunun kabulüyle hükümlerin kaldırılarak sanığın müsnet suçlardan mahkumiyetine dair kurulan hükümlere yönelik temyiz sebepleri yerinde görülmediğinden, katılan mağdure vekili ile sanık müdafisinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nın 302/1. madde ve fıkrası gereğince esastan reddiyle hükümlerin ONANMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bursa Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 18.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.