Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/20115 Esas 2022/9320 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı (sanık ...'in mağdur ...'a karşı; sanık ...'ün mağdurlar ... ile ...'e karşı ayrı ayrı)
HÜKÜM : Sanıkların atılı suçtan (sanık ... yönünden mağdur sayısınca) mahkumiyetlerine dair Mersin 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 20.10.2020 gün ve 2020/18 Esas, 2020/342 Karar sayılı hükümlere yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, 5271 sayılı CMK'nın 299/1. maddesine göre takdiren duruşmasız yapılan incelemede dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında mağdur ...'e yönelik çocuğun cinsel istismarı suçundan zamanaşımı süresi içerisinde dava açılması mümkün görülmüştür.
Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı (mağdur ...'a karşı) suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdur ...'un aşamalardaki çelişkili beyanları ile mağdurla ilgili düzenlenen doktor raporunda herhangi bir livata bulgusuna rastlanılmadığının belirtilmesi, dosyada mevcut video görüntüsü, savunma ile tüm dosya içeriği nazara alındığında ilk derece mahkemesince, olay günü on beş yaşından küçük erkek mağdurlar ... ile ...'in tekne kamarasında bulundukları esnada yanlarına gelen sanığın, mağdurları tehdit edip fiil üzerinde hakimiyet kurarak ...'in cinsel organını açtırmasının ardından...'un da ...'in cinsel organını ağzına almasını sağlama şeklindeki eyleminin 5237 sayılı TCK'nın 37/1 maddesi kapsamında doğrudan fail sıfatıyla mağdur ...'a yönelik çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçunu oluşturduğu gözetilip, mağdur konumunda bulunan ...'in eylemine ayrıca müşterek fail sıfatıyla katılmadığı ve bu eylem dışında...'a yönelik anal yoldan organ sokmak suretiyle nitelikli cinsel istismar eyleminde bulunduğuna dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı nazara alınmaksızın müsnet suçtan belirlenen temel cezanın zincirleme suça ilişkin TCK'nın 43/1. maddesi ile artırılması karşısında, söz konusu karara yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı (mağdurlar ... ile ...'e karşı ayrı ayrı) suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Olayın intikal şekli ve zamanı, mağdurların soyut ve çelişkili beyanları, savunma ile tüm dosya içeriği nazara alındığında, ilk derece mahkemesinin kabulünde yer alan sübuta ilişkin delillerin dosya içeriğiyle çelişmesi nedeniyle mahkumiyet kararlarının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükümlere yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafileri ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesinin 16.02.2021 gün ve 2020/1846 Esas, 2021/230 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma sebebine göre atılı suçtan tutuklu bulunan sanık ...'ün TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü bulunmadığı takdirde derhal salıverilmesinin temini hususunda en seri vasıtayla mahalline bilgi verilmesi için ilgili yerlere müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 12. Ceza Dairesine gönderilmesine, 20.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.