Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/5717 Esas 2022/9494 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir çocuğun cinsel istismarı davasında sanık ... mahkum edilirken, diğer sanık ... ise beraat etti. Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yapılan ihbarda bulunulma zorunluluğu olmadığına dair Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu kararı göz önünde bulundurularak, Bakanlığın davaa katılma ve temyiz hakkı olmadığına karar verildi. Sanık ...'nin müdafisinin temyiz istemi üzerine yapılan incelemede, cezanın üst sınırının değişmesi sonrası üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesinin görevli olması gerektiği gerekçesiyle görevsizlik kararı verilmesi gerektiği belirtildi. Karar, esası incelenmeden bozuldu. İlgili kanun maddeleri: 6284 sayılı Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına bildirim zorunluluğu kanunu (20/2. madde), 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (103/1. madde), 6545 sayılı Kanun (ceza üst sınırı), 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemeleri ve Cumhuriyet Başsavcılıkları Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun (12. madde), 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu (4. madde, 237/2. madde).

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanık ...’ın atılı suçtan mahkumiyeti ile sanık ...’ın müsnet suçtan beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Müşteki Bakanlık vekilinin sanıklar haklarında kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
6284 sayılı Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunun 20/2. maddesi uyarınca davaya katılma hakkı bulunan Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığına yokluğunda yapılan yargılamaya ilişkin olarak mahkemelerce re'sen ihbarda bulunulmasının zorunlu olup olmadığı hususunda Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunca yapılan toplantı sonucunda verilen 13.12.2019 gün ve 2019/6 Esas, 2019/7 sayılı içtihadı birleştirme kararı ile Bakanlığa bildirimde bulunulmasının zorunlu olmadığının kabul edilmesi ve 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesine göre kanun yolu muhakemesinde davaya katılma talebinde bulunulamayacağının anlaşılması karşısında, Bakanlık vekilinin davaya katılma ve hükmü temyize hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
Sanık ... müdafisinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığın üzerine atılı çocuğun cinsel istismarı suçunu düzenleyen 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik sonrası öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla davaya bakma, delilleri değerlendirme ve suç vasfının tayini ile buna göre lehe kanunu belirleme görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek 5235 sayılı Kanunun 12 ve 5271 sayılı CMK'nın 4. maddeleri gereğince görevsizlik kararı verilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 25.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.