Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2022/776 Esas 2022/6697 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, komşuluk hukukuna dayanarak davalılardan manevi tazminat talep etmiştir. Ancak mahkeme, davayı reddetmiştir. Davacı vekili hükmü temyiz etmiş, ancak dava değerinin miktar itibariyle temyiz edilebilirlik sınırı altında olduğu gerekçesiyle mahkeme kararı kesinleşmiştir. 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi gereği, bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlarda 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427 ilâ 444 üncü madde hükümlerinin uygulanması devam etmektedir. 1086 sayılı Kanun’un 427/2. maddesi gereği, miktar veya değeri belirli bir tutarın altında kalan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir ve temyiz edilemezler. Bu nedenle, davacı vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiştir. 428. madde ise, 2021 yılı itibariyle miktarı ve değeri 4.270,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin kararların temyiz edilemeyeceği hükümlerini içermektedir.

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 27/01/2015 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat talebi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın reddine dair verilen 17/12/2021 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R

Dava, komşuluk hukukuna dayalı manevi tazminat istemine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmü, davacı vekili temyiz etmiştir.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun geçici 3. maddesi uyarınca; bölge adliye mahkemelerinin Resmî Gazete’de ilan edilerek göreve başlama tarihine kadar, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı; bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce verilen kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar 1086 sayılı Kanun’un 26/9/2004 tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki 427 ilâ 444 üncü madde hükümlerinin uygulanmasına devam olunacağı belirtilmiştir.
1086 sayılı Kanun’un 427/2. maddesinde, miktar veya değeri belirli bir tutarın altında kalan taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin olduğu, dolayısıyla temyizinin olanaklı bulunmadığı hükme bağlanmıştır.
6100 sayılı Kanun’un geçici 3. maddesi gereği yürürlüğü devam eden 1086 sayılı Kanun’un 428. maddesinin 1. bendine göre 2021 yılı itibariyle miktar ve değeri 4.270,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin kararlar temyiz edilemeyecektir.
Eldeki davada dava değeri 1.000,00 TL'dir. Bu miktar açık biçimde temyiz edilebilirlik sınırı altında olduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi miktar itibariyle mümkün değildir. Bu nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, peşin harcın yatırana iadesine, 08.11.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.