Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2021/6463 Esas 2022/6806 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, davalıdan ecrimisil talep etmiştir. Yerel mahkeme davanın kısmen kabulüne ve kısmen reddine karar vermiştir. Davacı vekili istinaf başvurusunda bulunmuş, ancak istinaf başvurusu esastan reddedilmiştir. Davacı vekili karara temyiz etmiştir ancak reddedilen miktar temyiz kesinlik sınırının altında kaldığından temyiz hakkı yoktur. Sonuç olarak, davacı vekilinin temyiz dilekçesi reddedilmiş ve dosya mahkemeye iade edilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 341. maddesi istinaf yoluna başvurulabilen kararları belirler.
- 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 361. ve 362. maddeleri temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararları belirler.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesi
İLK DERECE
MAHKEMESİ : İstanbul Anadolu 12. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 06/10/2017 tarihinde verilen dilekçeyle ecrimisil talep edilmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine dair verilen 09/10/2018 tarihli hükmün istinaf yoluyla incelenmesi davacı vekili tarafından talep edilmiştir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf talebinin esastan reddine dair verilen kararın davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya ve içeriği incelenerek gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR
Dava, ecrimisil istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece davanın kısmen kabulüne kısmen reddine karar verilmiştir.
Davacı vekilince istinaf talebinde bulunulması üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 1. Hukuk Dairesince istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Bu karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 341. maddesinde istinaf yoluna başvurulabilen kararlar, 361 ve 362. maddelerinde de temyiz edilebilen ve temyiz edilmeyen kararlar belirlenmiştir.
Dosya içeriğine göre; dava değeri 118.963,00 TL olarak gösterilmiş, bu miktar üzerinden dava harçlandırılmış ve sonrasında mahkemesince davanın kısmen kabulü ile; 60.005,00 TL ecrimisilin (10.668,00 TL'sinin 05/10/2013 tarihinden itibaren, 11.088,00 TL'sinin 05/10/2014 tarihinden itibaren, 12.204,00 TL'sinin, 05/10/2015 tarihinden itibaren, 12.888,00 TL'sinin 05/10/2016 tarihinden itibaren, 13.157,00 TL'sinin 30/09/2017 tarihinden itibaren) işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine, dair hüküm kurulmuştur.
Davacının temyiz itirazına konu ettiği reddedilen miktar (58.958,00 TL) karar tarihi itibariyle geçerli olan temyiz kesinlik sınırının (2021 yılı için 78.630,00 TL) altında kaldığından davacı tarafın temyiz hakkının bulunmadığı anlaşılmış, bu nedenle miktar yönünden temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle HMK'nın 362/1-a ve 362/2 maddeleri uyarınca davacı ... vekilinin TEMYİZ DİLEKÇESİNİN REDDİNE, peşin yatırılan harcın yatırana iadesine, dosyanın mahalli mahkemeye İADESİNE, 10/11/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.