Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/7875 Esas 2022/9642 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, Salihli Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen nitelikli cinsel saldırı suçundan mahkumiyet hükmüne yönelik yapılan istinaf başvurusunu esastan reddetti. Ancak, kanun maddesinde yer alan bazı tabirlerin tekrarlanması şeklindeki gerekçenin yeterli olmadığı görüldüğünden, ilk derece mahkemesinin hükmüne yönelik istinaf başvurusunu esastan reddetmek yerine denetime elverişli gerekçe içerecek şekilde hüküm kurması gerektiği belirtildi. Adli sicil kaydı ve duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan sanık hakkında yeterli olmayan yazılı gerekçeyle takdiri indirim uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi kanuna aykırı bulundu. Bu nedenle, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesi tarafından verilen istinaf başvurusunun esastan reddine dair karar BOZULDU. 5237 sayılı TCK'nın 62. maddesi ile ilgili olarak takdiri indirimin uygulanması hususunda kararların gerekçeli olması zorunlu olduğu ve kanuni ve yeterli gerekçe niteliği taşıması gerektiği belirtildi. Kanun kapsamında yer alan tabirler açıklanmalı ve söz konusu maddede yer alan hükümlere uygun bir şekilde gerekçe sunulmalıdır.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62. maddesi, hükümlü için ceza miktarını azaltmak amacıyla takdiri indirime olanak tanımaktadır. Ancak, takdiri indirimin uygulanması için gerekli koşulların yerine getirilmesi ve bu husustaki kararların gerekçeli olması zorunludur. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 302/2-4. maddesi ve fıkrası ise, mahkeme kararlarının temyiz edilmesi ve incelenmesi ile ilgili usul ve esasları belirlemektedir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Salihli Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 12.11.2021 gün ve 2021/323 Esas, 2021/401 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme yönelik Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinde düzenlenen takdiri indirimin uygulanması hususundaki kararların da gerekçeli olmasının zorunlu olduğu ve bu kapsamda kanun maddesinde yer alan bazı tabirlerin tekrarlanması şeklindeki açıklamanın kanun koyucunun aradığı anlamda kanuni ve yeterli gerekçe niteliği taşımadığı gözetildiğinde ilk derece mahkemesince bu hususta denetime elverişli gerekçe içerecek şekilde hüküm kurulması gerekirken adli sicil kaydı ve duruşma tutanaklarına yansıyan olumsuz bir davranışı bulunmayan sanık hakkında yeterli olmayan yazılı gerekçeyle anılan maddenin tatbikine yer olmadığına karar verilmesi karşısında, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesinin 14.01.2022 gün ve 2021/1624 Esas, 2022/7 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 20. Ceza Dairesine gönderilmesine, 27.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.