Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/3967 Esas 2022/9851 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Cinsel saldırı, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Mahkemece kurulan hükümlerin Yargıtay denetimine olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olmasının zorunlu olduğu, bu kapsamda gerekçe bölümünde iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılarak değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, ulaşılan kanaat, sanığın suç oluşturduğu sabit görülen fiili ile bunun hukuki nitelendirmesinin yapılması suretiyle delillerle sonuç arasında bağ kurulması gerektiği halde bu ilkelere uyulmaksızın yazılı şekilde gerekçesiz hükümler kurulması suretiyle Anayasanın 141 ve 1412 sayılı CMUK'nın 308/7. maddelerine muhalefet edilmesi,
Kabul ve uygulamaya göre;
Sanığın aşamalardaki katılanla arasında apartman yöneticiliği meselesinden kaynaklı bir husumet bulunduğu, daha önceden de halihazırda yargılandığı suça benzer nitelikteki bir şikayetinden dolayı Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiği şeklindeki savunması, katılanın ifadesinde evine yeni giriş yapacağı sırada sanığın eylemine maruz kaldığını belirtmesine rağmen tanık İsmigül’ün katılan beyanıyla çelişecek şekilde olay anında katılanın evinde misafir olarak bulunduğunu ve yaşananları gördüğünü söylemesi ile tüm dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; Ankara Cumhuriyet Başsavcılığından sanık ile katılan arasında benzer nitelikteki bir suçtan dolayı kovuşturmaya yer olmadığına dair bir kararın verilip verilmediği sorularak böyle bir karar verilmişse dosya arasına alınması ve adı geçen tanık ile katılan ifadeleri arasındaki çelişkinin giderilmeye çalışılmasından sonra bütün deliller bir arada değerlendirilerek sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yazılı şekilde hükümler kurulması,
Cinsel saldırı suçundan hüküm kurulurken temel cezanın 6545 sayılı Kanunla değişik TCK’nın 102/1-1. maddesine göre tayin edildiği belirtilmesine rağmen ilgili maddede öngörülen hapis cezasının alt sınırı olan 5 yılın altında olacak şekilde belirlenmesi,
Sanık hakkında hakaret suçundan dolayı verilen kısa süreli hapis cezasının ertelenmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 53/4. maddesi gereğince aynı Kanunun 53/1. maddesinde tahdidi biçimde sayılan hakları kullanmaktan yoksun bırakılamayacağı ve cinsel saldırı suçundan dolayı verilen hapis cezasının ertelendiği gözetilerek 5237 sayılı TCK’nın 53/3. maddesi gereğince kendi alt soyu üzerinde velayet, vesayet ve kayyımlık yetkilerini kullanmaktan yoksun bırakılamayacağı nazara alınmadan hükümler kurulması,
CMK'nın 231. maddesinin uygulanmasına engel mahkumiyeti bulunmayan sanığa, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulmaması ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının erteleme kurumundan önce değerlendirilmesinin gerekmesi karşısında, CMK'nın 231/5. maddesi gereğince hükümlerin açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun tartışmasız bırakılması,
Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısı, sanık ile katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.