Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/11957 Esas 2022/10076 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve nitelikli yağma suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın ve avukatının temyiz istemleri reddedilirken, müdafinin ve Bakanlık vekilinin temyiz istemleri incelenerek, bozma kararının usul ve kanuna uygun olduğu belirtilmiştir. İlk derece mahkemesinin direnme ilamı ise kanuna uygun görülmemiştir ve dosya Yargıtay Ceza Genel Kurulu'na gönderilmiştir. 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden, dosya incelenmek üzere Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmiştir.

Sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve nitelikli yağma suçlarından gerçekleştirilen yargılama sonucunda atılı suçlardan mahkumiyetine dair İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 21.01.2020 gün ve 2019/380 Esas, 2020/24 Karar sayılı hükmünün sanık müdafileri ile katılan Bakanlık vekili tarafından istinaf edilmesi ve ardından İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 20.Ceza Dairesinin 17.06.2020 gün 2020/675 Esas 2020/806 Karar sayılı esastan reddine dair kararının da temyiz edilmesi üzerine dairemizce verilen 01.02.2022 gün ve 2021/14769 Esas, 2022/618 Karar sayılı temyiz ret ve bozma kararıyla ilgili olarak ilk derece mahkemesince direnilerek kurulan 08.06.2022 gün ve 2022/202 Esas, 2022/280 Karar sayılı hükmün de sanık, sanıklar müdafileri ve katılan Bakanlık vekilince temyiz edilmesi nedeniyle Dairemize gönderilen dosya 02.12.2016 günlü, 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 24.11.2016 günlü, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin iki ve üçüncü bentlerine istinaden tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ile sanık müdafisi Av. ...'nin temyiz istemlerinin incelemesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık ile sanık müdafisi Av. ...'nin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz istemlerinin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanık müdafisi Av. ... ile katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Dairemizin 01.02.2022 gün ve 2021/14769 Esas, 2022/618 sayılı bozma kararı usul ve kanuna uygun olup, ilk derece mahkemesince anılan ilama yönelik kurulan 08.06.2022 gün ve 2022/202 Esas, 2022/280 Karar sayılı direnme ilamında belirtilen gerekçeler yerinde görülmediğinden Reddiyle, 6763 sayılı Kanunun 38. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 10. maddenin üçüncü bendine istinaden anılan direnme kararıyla ilgili hüküm kurulmak üzere dosyanın Yargıtay Ceza Genel Kurulunca incelenmesi için Yargıtay Birinci Başkanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.