Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2022/11582 Esas 2022/10282 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine itiraz edildi. Ancak, sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği için temyiz isteği reddedildi. Bölge Adliye Mahkemesi de mağdurenin anlatımlarının haricinde cezalandırmaya yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil olmadığı gerekçesiyle sanığın mahkumiyet kararını bozdu. Kanuna aykırı bulunan sanığın ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları yerinde görüldü. Karar, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 302/2-4. maddesi gereği bozuldu ve sanık tahliye edildi. Kararda geçen kanun maddeleri ise 294/1. ve 298. maddelerdir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Sanığın atılı suçtan mahkumiyetine dair Diyarbakır 2. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 08.02.2022 gün ve 2021/208 Esas, 2022/95 Karar sayılı hükme yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınıp, katılan Bakanlık vekilinin temyiz isteminin vekalet ücretiyle sınırlı olduğu gözetilerek dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık müdafisinin temyiz isteminin incelenmesinde;
5271 sayılı CMK'nın 294/1. maddesinde yer alan “Temyiz eden, hükmün neden dolayı bozulmasını istediğini temyiz başvurusunda göstermek zorundadır” şeklindeki düzenleme de gözetilerek yapılan değerlendirmede, sanık müdafisinin temyiz dilekçesinde herhangi bir temyiz sebebi göstermediği anlaşıldığından, vaki temyiz isteminin aynı Kanunun 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
Sanığın ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;
Olayın intikal şekli ve zamanı, suç tarihi itibarıyla on bir yaşında bulunan mağdurenin başka delille doğrulanmayan soyut anlatımları, raporlar, savunma, mağdurenin beyanlarında geçen Toki’den ev almak üzere peşinat olarak hazırlanan paranın katılan anne Yağmur tarafından evden iş yerine getirilirken kaybedildiğinin iddia edilmesi ve bu nedenle anne ile sanık arasında oluşan husumetin daha da şiddetlendiğinin anlaşılması ile tüm dosya kapsamı nazara alındığında, sanığın atılı suçu işlediğine dair mağdurenin soyut ve başka delille desteklenemeyen anlatımları dışında cezalandırmaya yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı ve bu nedenle mahkumiyet kararının yerinde olmadığı anlaşıldığından, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın ve katılan Bakanlık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesinin 31.05.2022 gün ve 2022/735 Esas, 2022/654 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun esastan reddine yönelik hükmünün 5271 sayılı CMK'nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, bozma sebebine göre sanığın TAHLİYESİNE, başka suçtan tutuklu veya hükümlü olmadığı takdirde derhal
salıverilmesinin ilgili yerlere en seri şekilde bildirilmesi için müzekkere yazılmasına, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 7. Ceza Dairesine gönderilmesine, 21.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.