Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2021/2850 Esas 2022/10363 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanıkların çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkumiyetine ve diğer suçtan beraatlerine karar verildi. Beraat kararları usul ve kanuna uygun olduğundan temyiz talebi reddedildi. Ancak sanık ...'ın reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan mahkumiyet kararı zamanaşımına tabi olduğu için hüküm bozuldu ve dava zaman aşımı nedeniyle düştü. Kanun maddeleri ise şöyle: Çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçu 5237 sayılı TCK'nın 103/1. maddesinde düzenlenirken, reşit olmayanla cinsel ilişki suçu aynı kanunun 104/1. maddesinde, zamanaşımı ise 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi tarafından düzenlenmektedir.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı (sanıklar), kişiyi hürriyetinden yoksun kılma (sanık ...)
HÜKÜM : Sanık ...'ın çocuğun nitelikli cinsel istismarı eylemi reşit olmayanla cinsel ilişki kabul edilerek bu suçtan mahkumiyeti ile diğer atılı suçtan beraatine, sanık ...'ın atılı suçtan beraatine

İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık ... hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma ve sanık ... hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Tüm dosya kapsamı ve gerekçe içeriğine göre mahkemece kabul ve takdir kılınmış beraat hükümleri usul ve kanuna uygun bulunduğundan, katılan mağdure vekilinin yerinde görülmeyen temyiz talebinin reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
Sanık ... hakkında reşit olmayanla cinsel ilişki suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Oluşa uygun kabule göre; sanığın işlediği reşit olmayanla cinsel ilişki suçunun 5237 sayılı TCK’nın 104/1. maddesinde düzenlenip, öngörülen cezanın üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 66/1-e maddesinde belirtilen 8 yıllık olağan dava zamanaşımına tabi bulunduğu ve zamanaşımını en son kesen işlem olan 08.09.2014 tarihli mahkumiyet kararı ile inceleme günü arasında bu sürenin geçtiği anlaşıldığından, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleri uyarınca bu suçtan görülen kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 22.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.