Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Bandırma Asliye 2.Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 06.12.2007 gün ve 2002/435-2007/375 sayılı kararın incelenmesi davalılar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 13. Hukuk Dairesinin 04.12.2008 gün ve 2008/7699-14659 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalılar vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, tazminat istemine ilişkindir.
Davacı taraf, taraflar arasındaki sözleşmeye dayalı olarak 1.500,00 YTL (TL) tazminat istemiş; mahkemece davanın kısmen kabulü ile 1.261,24 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalılardan müteselsilen alınarak davacıya verilmesine karar vermiştir.
Hükmü davalılar vekili temyize getirmekle; Özel Dairece karar görev noktasından bozulmuş, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Direnme kararını davalılar vekili temyize getirmiştir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427/2. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL. olarak değiştirmiş, sonraki yıllarda 5219 ve 5236 sayılı Kanunlarda öngörülen katsayılar çerçevesinde miktarlar giderek artmıştır.
Buna göre, direnme kararının verildiği 28.07.2009 tarihinde temyiz (kesinlik) sınırı 1.400,00 YTL (TL) dir.
Tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulüne karar verilmesi halinde, temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde, kabul ve reddedilen miktarlar esas alınır (Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu, madde 427/4).
Somut olayda, Yerel Mahkemece hüküm altına alınan alacak tutan 1.261,24 YTL(TL) , yukarıda değinilen temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
S O N U Ç : Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz ilam harcının iadesine, 27.01.2010 gününde oybirliği ile karar verildi.
