Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : 2863 sayılı Kanuna aykırılık
Hüküm : 2863 sayılı Kanunun 65/4, TCK’nın 62, 52/2-4. maddeleri
gereğince mahkumiyet


Dairemizce verilen 16/02/2021 gün ve 2020/229 Esas, 2021/1583 sayılı karara Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca itiraz edilmekle, 5271 sayılı CMK"nın 308. maddesine 02/07/2012 gün ve 6352 sayılı Kanunun 99. maddesine eklenen 3. fıkra uyarınca itiraz konusu değerlendirildi;
İzmir I Numaralı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulunun 07/05/1992 tarih ve 3683 sayılı kararı ile 1. derece doğal sit alanında kalan ve onaylı projede çiçeklik olarak görülen yeri pvc ile kapatarak depo olarak kullandığı iddiasıyla sanık hakkında açılan davada mahkemece yapılan yargılama sonunda sanığın beraatine ilişkin 18/12/2013 tarihli, 2012/157 Esas, 2013/174 Karar sayılı ilk hükmün katılan vekili tarafından temyizi üzerine Dairemizin 09/11/2017 tarihli, 2015/15937 Esas, 2017/8713 Karar sayılı ilamı ile hükmün bozulduğu, bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda 2863 sayılı Kanunun 65/4. maddesi uyarınca sanık hakkında tesis edilen kesin nitelikteki mahkumiyete ilişkin hükmün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin itiraza konu ilamı ile düzeltilerek onanmasına karar verildiği anlaşılmakla;
Gereği düşünüldü:
1-Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazının KABULÜNE,
2-Dairemizin 16/02/2021 gün ve 2020/2229 Esas, 2021/1583 Karar sayılı Düzeltilerek Onama kararının KALDIRILMASINA,
3-Sanık ...’ın mahkumiyetine ilişkin Karaburun Asliye Ceza Mahkemesinin 28/02/2019 tarihli, 2018/18 Esas, 2019/116 karar sayılı hükmü, katılan vekilinin temyizi ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itirazı üzerine yeniden incelenerek gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 07/10/2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07/10/2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23/07/2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar, 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07/10/2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14/04/2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14/04/2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, 27/02/2019 tarihinde 2863 sayılı Kanunun 65/4, TCK’nın 62, 52/2-4. maddeleri uyarınca doğrudan verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından katılan vekilinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE; 22/06/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.