Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)İhbar edenlerin kimlik tespiti yapılmaksızın beyanlarının alınması,
2)TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda maddi gerçeğin tereddüde yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkarılması ve suç tarihinin tespiti açısından, vergi inceleme raporunda ve iddianamede ismi geçen beyanı alınmayan ..., ihbar eden ... ile sanığın savunmasında ismi geçen ... isimli kişilerin tanık olarak celbedilip konuya ilişkin bilgi ve görgülerinin tespit edilmesi, icra dairelerinden sanığın alacaklı olduğu icra dosyalarının sorulup, var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıktan ödünç para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına müracaat edilmesi, sanığın tefecilik yapıp yapmadığı hususunda kolluk araştırması yaptırılmasından sonra tüm bu hususların sonucuna göre hukuki durumunun zincirleme tefecilik suçunu oluşturup oluşturmadığının takdir ve tayini gerekirken, eksik inceleme sonucu yazılı şekilde hüküm kurulması,
3)Karar başlığında duruşma savcısının yazılmaması suretiyle CMK.232/2-b maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kabule göre de;
a)28.06.2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi,
b)Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı Kararının 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
c)Sanığa verilen gün adli para cezası, adli para cezasına çevrilirken yasa maddesinin, hükmün esasını teşkil eden kısa karar ve gerekçeli karar kısmında gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nun 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
d)Suç tarihinin suça konu eylemlerin en son gerçekleştirilme tarihi olan "Haziran 2011" yerine gerekçeli karar başlığında "2008" olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 10.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.