Ankara Ceza Avukatı Web Sitesi - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3921 Esas 2021/4800 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3921 Esas 2021/4800 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/3921
Karar No: 2021/4800
Karar Tarihi: 03.06.2021

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/3921 Esas 2021/4800 Karar Sayılı İlamı

Özet:
Sanık, 2008 yılında sahte fatura düzenlemek suçundan mahkum edildi fakat temyiz sürecinde yasal zamanaşımı nedeniyle hüküm bozuldu ve sanık hakkında kamu davası düştü. Ancak 2009 ve 2010 yıllarında da sahte fatura düzenleme suçundan hüküm verildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun ilamına göre, suça konu olan faturaların sadece unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesi yeterli olurken, aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eylemi zincirleme suç oluşturarak sanığın cezasının daha ağır olmasını gerektirir. 5237 sayılı TCK'nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde yer alan olağanüstü dava zamanaşımı ve 53. maddesinde yer alan Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı infaz aşamasında dikkate alınmalıdır.
Kanun maddeleri açıklamaları:
- 5237 sayılı TCK'nin 66/1-e ve 67/4. maddeleri: Olağanüstü dava zamanaşımı hükümleri.
- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi: Ceza yasasının geriye yürümeyeceği ilkesi.
- 213 sayılı VUK'nin 230. maddesi: Vergi Usul Kanunu'nun düzenlediği fatura hükümleri.
- 1412 sayılı CMUK'nin 321. ve 322. maddeleri: Mahkeme kararlarının bozulması ve yeniden yargılama yapılmasına gerek olmayan bozma nedenleri.
- 5271 sayılı CMK'nin 223/8. maddesi: Dava zamanaşımı süresinin dolması nedeniyle (dava) düşürülmesi hükmü.

11. Ceza Dairesi 2017/3921 E. , 2021/4800 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

1-2008 takvim yılında sahte fatura düzenleme suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesinde;
Sanığa yüklenen "sahte fatura düzenleme" suçunun yasada gerektirdiği cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK"nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, en aleyhe kabulle 31.12.2008 olan suç tarihinden temyiz inceleme tarihine kadar gerçekleştiği anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun‘un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanun‘un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince DÜŞMESİNE,
2-2009 ve 2010 takvim yıllarında sahte fatura düzenleme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik sanık müdafinin temyiz nedenlerinin incelenmesine gelince;
Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08/11/2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma isteyen düşünceye iştirak edilmemiştir.

Aynı takvim yılı içinde birden fazla sahte fatura düzenleme eyleminin zincirleme suç oluşturduğu ve sanık hakkında TCK"nin 43. maddesi hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanık müdafinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan, hükümlerin ONANMASINA, 03.06.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.