MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04.07.2017 tarih ve 2015/25 E- 2017/144 K. sayılı davanın kabulüne ilişkin kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince istinaf başvurusunun kabulüne ilişkin 03.07.2020 günlü karar süresinde davacı vekilince temyiz edilmiş, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi"nce verilen 15.09.2020 tarih ve 2017/4765 E- 2020/1209 K. sayılı dava değerinin kesin olması sebebiyle temyiz dilekçesinin reddine dair ek kararın Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü.
Davacı vekili, 23.03.2012 tarihinde taraflar arasında imzalanan protokol ile davalının müvekkiline ait “KARAAĞAÇ” markasını kullanmaması, davalıya ait toplatılan ürünlerin üzerinden “KARAAĞAÇ” markasının çıkartılması ve davalının markayı taklit etmeye devam etmesi halinde 50.000,00 TL cezai şart ödemesi hususlarının kararlaştırıldığını, davalının protokolü ihlal ettiğinin haber alınması üzerine İstanbul 23. İcra Müdürlüğü’nün 2014/5757 E. sayılı dosyasından protokoldeki cezai şartın tahsili için davalı hakkında icra takibi başlatıldığını, davalının haksız itirazı üzerine takibin durduğunu ileri sürerek, davalının itirazın iptali ile %20 icra inkar tazminatına hükmedilmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davanın kabulüne, davalının İstanbul 23. İcra Müdürlüğü"nün 2014/5757 sayılı icra dosyasına yaptığı itirazın iptaline ve takibin devamına, alacak likit olduğundan asıl alacağın %20"si oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar vermiştir.
Kararı, davalı vekili istinaf etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile İstanbul Anadolu 2. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 04/07/2017 tarih ve 2015/25 E- 2017/144 K. sayılı kararının kaldırılmasına, davanın reddine karar vermiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından temyiz kanun yoluna başvurulmuşsa da Bölge Adliye Mahkemesi’nce verilen ek kararla, kararın kesin olduğundan bahisle temyiz dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
Bu kez ek kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince temyiz isteminin miktar yönünden reddine ilişkin olarak verilen ek kararda hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi ek kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen temyiz isteminin miktar yönünden reddine ilişkin 15/09/2020 tarihli ek kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi"ne gönderilmesine, temyiz harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 01.12.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.