Taraflar arasındaki “işçilik alacakları” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İstanbul3. İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 15.11.2005 gün ve 330-853 sayılı kararın incelenmesi taraflar vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 07.03.2006 gün ve 2005/37137-2006/5674 sayılı ilamı ile; (...1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm temyiz itirazlarıyla, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacının görev yaptığı dönemde 2002 ve 2003 yıllarına ait bir kısım işe giriş ve çıkış kayıtları dosyaya sunulmuştur. Anılan belgelere göre kayıtların bulunduğu dönemler itibarıyla davacının fazla çalışması bulunmamaktadır. Fazla çalışma ücreti hesabında işe giriş çıkış kayıtlarının bulunduğu dönem için hesaplama yapılması hatalı olmuştur. Aynı şekilde fazla çalışma yüzde beş fazlası da yeniden hesaplanarak sonuca gidilmelidir.
3-İhbar tazminatı yönünden vergi dilimi oranı konusunda taraflar arasında tartışma bulunmaktadır. Söz konusu istek yönünden bürüt miktar üzerinden karar verilmesi gerekir. Değişen vergi oranlarına ve kümülatif vergi matrahına göre infaz sırasında kesintilerin yapılması daha doğru olur.
4-Davacı 5953 sayılı Yasaya tabi gazetecidir. Anılan yasada fazla çalışma ücretinin bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiziyle birlikte tahsilini öngören bir düzenlemeye yer verilmemiştir. 4857 sayılı İş Kanununun 116.maddesinde de gazeteciler yönünden kıyasen uygulanması imkanı olan maddeler arasında İş Kanununun 34.maddesine yer verilmemiştir. Böyle olunca gazetecinin fazla çalışma ücreti ile ikramiye alacakları yönünden 4857 sayılı İş Kanununun yürürlüğe girdiği 10.06.2003 tarihinden itibaren bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmesi hatalı olmuştur...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda kısmen direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği, temyiz incelemesi sırasında “sözlü açıklama imkanı verilmesi” yönündeki istemin, direnme kararının verildiği tarih itibariyle H.U.M.K. nun 2494 sayılı Kanun ile değişik 438/II.fıkrası hükmü gereğince mümkün bulunmadığı anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, bir kısım işçilik alacakları istemine ilişkin olup, istemin kısmen kabulüne dair verilen yerel mahkeme kararı, yukarıda tam metni yazılı Özel Daire kararı ile bozulmuştur.
Yerel Mahkemece, bozma kararının (2).bendinde gösterilen bozma nedenine karşı direnilerek, davanın kısmen kabulüne ilişkin hüküm kurulmuştur.
1-Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararının (2).bendinde açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
2-Bozma kararının (3) ve (4).bentlerine uyulmakla, yerel mahkemece bu yönlere ilişkin olarak verilen yeni hükmün incelenebilmesi için dosyanın Yüksek 9.Hukuk Dairesine gönderilmesi gerekmektedir.
S O N U Ç :1-Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile (1).Bentte açıklanan nedenlerden dolayı direnme kararının HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA oyçokluğuyla,
2-(2).Bentte açıklanan nedenlerle, yeni hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 9.HUKUK DAİRESİNE GÖNDERİLMESİNE oybirliğiyle,
18.10.2006 gününde karar verildi.