Taraflar arasındaki "boşanma" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Şanlıurfa Aile Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 16.09.2005 gün ve 2003/220-2005/485 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin 13.03.2006 gün ve 2005/18970-2006/3232 sayılı ilamı ile, (...1--Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle * yoksulluk nafakasında nafaka yükümlüsünün kusurunun aranmayacağının ve davalının akıl hastası olduğu gözetildiğinde velayetin davacı anneye verilmesinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre temyiz itirazları yersizdir.
2-Davalının akıl hastası olması nedeniyle davranışlarının iradi olmadığı ve bu sebeple kusurlu olması düşünülemeyeceğinden, davacı kadın yararına maddi ve manevi tazminat verilmesi doğru bulunmamıştır...) gerekçesiyle 2. bentte gösterilen sebeple bozularak dosya geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda ; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine,12.07.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.