Taraflar arasındaki “manevi tazminat" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Kayseri 4.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın ve karşı davanın kısmen kabulüne, kısmen reddine dair verilen 19.3.2003 gün ve 79-156 sayılı kararın incelenmesi davalı-karşı davacı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 4.Hukuk Dairesinin 18.6.2003 gün ve 6874-7962 sayılı ilamı ile, (....1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının davacıya karşı açtığı karşı dava yönünden temyiz itirazlarına gelince;
Kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakim manevi tazminatın miktarını tayin ederken saldırı teşkil eden eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Miktarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel hal ve şartların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde objektif olarak göstermelidir. Çünkü kanunun takdir hakkı verdiği hususlarda hakimin hak ve nısfetle hüküm vereceği Medeni Kanun’un 4. maddesinde belirtilmiştir. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mamelek hukukuna ilişkin zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olan olayda davacı-karşı davalı N,,M,,Ç,,’ın davalı-karşı davacı A..İ.. için söylemiş olduğu sözlerin ağırlığı ve yukarıdaki ilkeler gözetildiğinde hüküm altına alınan tazminat çok azdır. Daha üst düzeyde tazminata hükmedilmek üzere karar bozulmalıdır...) gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı -karşı davacı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve özellikle; Borçlar Kanununun 53.maddesinin zıt anlamından; Ceza mahkemelerinden verilen mahkumiyet kararlarındaki fiilin hukuka aykırılığını ve illiyet bağını saptayan maddi vakıa konusundaki kabulün hukuk hakimini bağlayacağı, gerek yerleşik Yargıtay İçtihatları, gerekse öğretinin görüşleri ile benimsenmiştir.
Manevi tazminata konu aynı olayla ilgili olarak taraflar arasında görülen Kayseri 1.Asliye Ceza Mahkemesinin 25.4.2000 gün ve 2000/131-457 sayılı dosyasında; Sanık olan davalı-karşı davacı A.."nin kızının kayınpederi N..M..in oğlu Ş.., eşi V.. ve yanlarında avukatları S.. ayrıca çilingir ile icra görevlileri hep birlikte eşya tespiti amacıyla sanık A.."nin evine gittikleri sırada müşteki Ş.."in kayınvalidesi A.."nin saldırısı ve hakareti ile meydana gelen kavga sırasında; davacı-karşı davalı N.. M.."in oğlu Ş.."i korumaya yönelik olarak sanığa "sen kızını çalıştırıyorsun orospu yapacaksın" gibi sinfaklı sözlerle hakareti üzerine sanık A.."nin (davalı-karşı davacının) N.. M.."e hitaben "sakallı şeytan, sen şeytansın" şeklindeki sözleri söylediği, bununla birlikte sanığın bu eyleminin N..M.."in haksız tahriki sonucu oluştuğu hususları tespit edilerek, sonuç itibariyle verilen cezanın ıskatına karar verilmiş, bu karar Yargıtay onamından geçerek kesinleşmiştir.
Ceza mahkemesindeki N..M.."in A."ye yönelik olarak söylediği saptanan ve hakaret içeren sözlerin söylenmiş olup olmadığı hususu yeniden hukuk mahkemesinde tartışma konusu yapılamayacağından, bu maddi olgunun sabit olduğunun kabul edilmesi gerekir.
Bu itibarla, Hukuk Genel Kurulu"nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ:Davalı-karşı davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile,direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA,istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 21.6.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.