Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/11056 Esas 2022/497 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İcra Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir karar temyiz edilmiştir. Suç tarihi itibariyle sanığa isnat edilen suçun cezası, davanın 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık olağan, 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresine tabi bulunmaktadır. Zamanaşımı 15/05/2012 tarihli mahkumiyet kararı ile kesilmiştir, ancak karar tarihi ile mahkeme kararı arasında zamanaşımını kesen herhangi bir hüküm ve işlem bulunmamaktadır. Bu nedenle, zamanaşımı süresinin yargılama sırasında 15/05/2020 tarihinde dolmuş olduğu sonucuna varılmıştır. Bu durumda, şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmüş ve hüküm bozulmuştur. Ancak yeniden yargılamaya gerek olmadığından davanın düşürülmesine karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67. maddeleri, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8 maddesi.

MAHKEMESİ :İcra Ceza Mahkemesi


Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
Suç tarihi itibariyle sanığa isnat edilen suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre davanın 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e ve 67. maddelerinde öngörülen 8 yıllık olağan, 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresine tabi bulunması, zamanaşımının kesildiği 15/05/2012 tarihli mahkumiyet kararı ile mahkeme karar tarihi arasında zamanaşımını kesen herhangi bir hüküm ve işlem bulunmaması nedeniyle, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e maddesinde öngörülen zamanaşımı süresinin 15/05/2020 tarihinde yargılama sırasında dolmuş olduğunun anlaşılması,
Bozmayı gerektirmiş, şikayetçi vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiyle 5271 sayılı CMK’nın 223/8 maddesi uyarınca gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle davanın DÜŞÜRÜLMESİNE, 18/01/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.