Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/10618 Esas 2022/2908 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 12.Hukuk Dairesi'nin 2021/10618 E. 2022/2908 K. sayılı kararı temyiz edilmiştir. Dava, harçlar yatırılmadan yapılamayacağına yönelik işlemin iptali talebiyle açılmıştır. İlk derece mahkemesi talebi reddederken, istinaf mahkemesi kabul etmiş ve müdürlük işleminin iptaline karar vermiştir. Davalı tarafından bu karar temyiz edilmiştir. Ancak kararın temyiz konusu yapılan değer kesinlik sınırını aşmadığı için Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddedilmesi gerektiği hükmedilmiştir. Karara göre, 5311 sayılı Kanun ile değişik İcra ve İflas Kanunu'nun 364/1. maddesine göre Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen ve miktar ve değeri Onbin Türk Lirası’nı geçen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Kesinlik sınırı, 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanun'un 4. maddesi ile 02.12.2016 tarihinden itibaren kırk bin Türk Lirası’na, 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanun’un 1. ve 2. maddesi ile 28/02/2019 tarihinden itibaren elli sekiz bin sekiz yüz Türk Lirası’na, 01/01/2020 tarihinden itibaren yetmiş iki bin yetmiş Türk Lirası'na, 01/01/2021 tarihinden itibaren yetmiş sekiz bin altı yüz otuz Türk Lirası'na, 01/01/2022 tarihinden itibaren de yüz yedi bin doksan Türk Lirası'na çıkarılmıştır. Karar, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370. maddesi uyarınca onanmıştır.

Mahkemesi : Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 12.Hukuk Dairesi


Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davalı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
2.3.2005 tarihli ve 5311 sayılı Kanunun 25. maddesi ile değişik 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 364/1. maddesine göre Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesince verilen ve miktar ve değeri Onbin Türk Lirası’nı geçen nihai kararlara karşı temyiz yoluna başvurulabilir. Bu hükümde öngörülen kesinlik sınırı, 24.11.2016 tarih ve 6763 sayılı Kanun'un 4. maddesi ile 02.12.2016 tarihinden itibaren kırk bin Türk Lirası’na, 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanun’un 1. ve 2. maddesi ile 28/02/2019 tarihinden itibaren elli sekiz bin sekiz yüz Türk Lirası’na, 01/01/2020 tarihinden itibaren yetmiş iki bin yetmiş Türk Lirası'na, 01/01/2021 tarihinden itibaren yetmiş sekiz bin altı yüz otuz Türk Lirası'na, 01/01/2022 tarihinden itibaren de yüz yedi bin doksan Türk Lirası'na çıkarılmıştır.
Somut olayda, davacı vekili tarafından; harçlar yatırılmadan müteakip işlemlerin yapılamayacağına yönelik 09/10/2020 tarihli memur işleminin iptali talebiyle icra mahkemesine başvurduğu, Antalya 1. İcra Hukuk Mahkemesi'nin 26/10/2020 tarih ve 2020/493 E 2020/513 K. sayılı kararı ile talebin reddine karar verildiği, davacı tarafından, talebin reddine dair ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulduğu, Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 12.Hukuk Dairesi'nin 02/06/2021 tarih ve 2021/1789 E. 2021/1303 K sayılı kararı ile istinaf başvurusunun esastan kabulüne karar verilerek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, şikayetin kabulü ile Antalya 15.İcra Dairesi’nin 2018/10855 esas sayılı 09/10/2020 tarihli müdürlük işleminin iptaline hükmedildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin de reddine karar verildiği, bu kez son kararın temyiz konusu yapıldığı anlaşılmaktadır.
Uyuşmazlık konusu değerin (ödenmesi gereken harcın miktarı), Bölge Adliye Mahkemesinin karar tarihine göre, yukarıda belirtilen kesinlik sınırını geçmediği anlaşıldığından, İİK'nun 364/1. maddesi gereğince Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin son kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz talebinin reddine dair son kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 370. maddeleri uyarınca ONANMASINA, harç alınmasına yer olmadığına, 08/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.