Esas No: 2021/10377
Karar No: 2022/2924
Karar Tarihi: 08.03.2022
Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/10377 Esas 2022/2924 Karar Sayılı İlamı
12. Hukuk Dairesi 2021/10377 E. , 2022/2924 K.Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi, icra mahkemesi tarafından verilen kararın istinaf ve temyiz taleplerinin reddedilmesiyle ilgili dava dosyasını inceledi. İlk derece mahkemesinin verdiği kararın kesin olduğu, bu nedenle istinaf talebinin reddedilmesinin doğru olduğu kararına varıldı. Kararda, 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi ile bazı Kanun maddelerinde belirtilen icra mahkemesi kararlarının istinaf yoluna başvurulamayacağı belirtildi. İlgili kanun maddeleri arasında m.134/4, m.97/5, m.36/5 yer aldı. Kararda bahsi geçen kanun maddeleri İİK'nun hangi maddelerinde neleri içerdiğini belirterek açıklayıcı olarak yer verilmedi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Somut olayda, alacaklının; müflis şirket hakkında yapılan takipte birinci alacaklılar toplantısında alınan kararların iptali istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, Ankara 5. İcra Hukuk Mahkemesi'nin 09/03/2021 tarih ve 2020/619 E. 2021/346 K. sayılı kararı ile talebin reddine karar verildiği, davacı tarafından, talebin reddine dair ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulduğu, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 19. Hukuk Dairesi'nin 17/06/2021 tarih ve 2021/1030 E. 2021/1276 K sayılı kararı ile; istinaf dilekçesinin reddine dair ilk derece mahkemesince verilen ek karara yönelik istinaf başvurusunun esastan reddedildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin de reddine karar verildiği, bu kez son kararın temyiz konusu yapıldığı anlaşılmaktadır.
02/03/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır.
İlk derece mahkemesince verilen karar konu itibariyle kesin nitelikte olduğundan, İİK’nun 365/3. maddesi gereğince istinaf isteminin reddi kararı doğru olup, anılan Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin son kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz talebinin reddine dair son kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 370. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 80,70 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, 08/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.