Taraflar arasındaki ""alacak"" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Mersin İş Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 5.10.2004 gün ve 2003/582-2004/671 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin 13.6.2005 gün ve 2004/31943-2005/20908 sayılı ilamı ile,(...Davalıya ait narenciye bahçesinde bekçilik ve bahçıvan işinde çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız feshedildiğini belirten davacı ihbar ve kıdem tazminatları, bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı işveren, davacının tarım işinde çalıştığını, 1475 sayılı İş Kanununun 5. maddesi uyarınca İş Kanunu kapsamında kalmadığını, feshin haklı olduğunu savunmuştur.
Mahkemece davacının yaptığı işin niteliği üzerinde durulmadan, iş sözleşmesinin haksız feshedildiği sonucuna varılarak ihbar ve kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin alacağına karar verilmiştir.
1475 sayılı İş Kanununun 5/1-2 maddesi uyarınca, ""50"den az işçi çalıştırılan (50 dahil) tarım işlerinin yapıldığı iş yerlerinde, İş Kanunu uygulanmaz". Dosya içeriğinden, davacının bahçıvan işinin mi? yoksa bekçilik işinin mi? daha yoğun olduğu anlaşılmamaktadır. Bir kısım tanıklar, narenciye bahçesinin bulunduğu bölgede Çiftçi Malları Koruma Başkanlığına ait bekçiler bulunduğunu beyan etmişlerdir. Bu olgu üzerinde de durularak, davacının ağırlıklı olarak yaptığı işin niteliği açıklığa kavuşturulmalı, bekçilik görevi ağır bastığı takdirde şimdiki gibi yaptığı iş bahçıvanlık ise, dava hakkında görevsizlik kararı verilerek dosyasının Asliye Hukuk Mahkemesine gönderilmesi gerekir. Zira bahçıvanlık işi tarım işi olup, bu işte çalışan davacı İş Kanunu kapsamında kalmadığından, 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 1.maddesi uyarınca İş Mahkemesi görevli olmayacaktır. Eksik inceleme sonucu karar verilmesi hatalıdır...)gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre Hukuk Genel Kurulu"nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 10.05.2006 gününde oybirliğiyle karar verildi.