Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/11439 Esas 2022/3192 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 5. İcra Hukuk Mahkemesi, iflas tasfiyesi sırasında yapılan birinci alacaklılar toplantısında alınan kararlarının iptali istemiyle başvuran alacaklının talebini reddetti. İstinaf başvurusuna karşı Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi, esastan reddetti. Temyiz talebinin de reddine karar verildi. İlk derece mahkemesince verilen kararın kesin nitelikte olması nedeniyle İcra ve İflas Kanunu'nun 365/3. maddesi gereğince Bölge Adliye Mahkemesi'nin istinaf isteminin reddi kararı doğru bulundu. Kararda, 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik İcra ve İflas Kanunu'nun bazı maddelerinde (m.134/4, m.97/5, m.36/5 gibi) istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayıldığı belirtildi. Kararın uygulamasında 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 370. maddeleri uyarınca hareket edildi. Temyiz harcından eksik harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsil edilmesine karar verildi.

MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Somut olayda, alacaklının, müflis şirketle ilgili iflas tasfiyesi sırasında yapılan birinci alacaklılar toplantısında alınan kararların iptali istemi ile icra mahkemesine başvurduğu, Ankara 5. İcra Hukuk Mahkemesi'nin 08/04/2021 tarih ve 2020/618 E. 2021/568 K. sayılı kararı ile talebin reddine karar verildiği, davacı tarafından, talebin reddine dair ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulduğu, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 18. Hukuk Dairesi'nin 23/09/2021 tarih ve 2021/1328 E. 2021/1668 K. sayılı kararı ile ek karara karşı yapılan istinaf başvurusunun esastan reddedildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine, Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin de reddine karar verildiği, bu kez son kararın temyiz konusu yapıldığı anlaşılmaktadır.
02/03/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır.
İlk derece mahkemesince verilen karar konu itibariyle kesin nitelikte olduğundan, İİK’nun 365/3. maddesi gereğince Bölge Adliye Mahkemesinin istinaf isteminin reddi kararı doğru olup, anılan Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin son kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi'nin temyiz talebinin reddine dair son kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 370. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 80,70 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, 14/03/2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.