Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/12138 Esas 2022/4322 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı icra mahkemesine başvurarak satış kararının kaldırılması talebinin reddine dair memur işleminin iptali istemiyle dava açtı. Ancak talebin reddine karar verildi ve davacı istinaf yoluna başvurdu. İstinaf başvurusu İİK’nun 365/3. maddesi gereği reddedildi. Temyiz talebi reddedildi ve son kararın temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesi son kararı onadı. İlk derece mahkemesince verilen karar kesin nitelikte olduğundan İİK’nun 365/3. maddesi gereğince istinaf istemi reddedildi. Temyiz itirazları yerinde bulunmayan Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz talebinin reddine dair son kararının onanmasına karar verildi. Kararda kanun maddeleri olarak 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayıldığı ve bu kararın uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 370. maddeleri belirtildi.

MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki davacı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
Somut olayda, davacının, satış kararının kaldırılması talebinin reddine dair memur işleminin iptali istemiyle icra mahkemesine başvurduğu, İstanbul ... 5. İcra Hukuk Mahkemesi'nin 28/05/2021 tarih ve 2021/214 E. 2021/271 K. sayılı kararı ile talebin reddine karar verildiği, davacı tarafından, talebin reddine dair ilk derece mahkemesi kararına karşı istinaf yoluna başvurulduğu, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi'nin 15/09/2021 tarih ve 2021/2460 E. 2021/1906 K sayılı kararı ile istinaf başvurusunun İİK’nun 365/3. maddesi gereği reddedildiği, bu kararın temyiz edilmesi üzerine Bölge Adliye Mahkemesince temyiz talebinin de reddine karar verildiği, bu kez son kararın temyiz konusu yapıldığı anlaşılmaktadır.
02/03/2005 tarih ve 5311 sayılı Kanun'un 24. maddesi ile değişik 2004 sayılı İİK'nun 363/1. maddesi ile aynı Kanunun bazı maddelerinde (m. 134/4, m. 97/5, m. 36/5 gibi), istinaf yoluna başvurulamayacak icra mahkemesi kararları sayılmıştır.
İlk derece mahkemesince verilen karar konu itibariyle kesin nitelikte olduğundan, İİK’nun 365/3. maddesi gereğince istinaf isteminin reddi kararı doğru olup, anılan Bölge Adliye Mahkemesinin temyiz talebinin reddine ilişkin son kararının onanması gerekmiştir.
SONUÇ : Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dayandıkları belgelere, temyiz olunan Bölge Adliye Mahkemesi kararında yazılı gerekçelere göre yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun Bölge Adliye Mahkemesi’nin temyiz talebinin reddine dair son kararının 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesi göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 370. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 80,70 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, 01/04/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.