Taraflar arasındaki tazminat davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Antalya 2.Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 19.06.2003 gün ve 2002/1109-2003/743 sayılı kararın incelenmesi Davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 3. Hukuk Dairesinin 18.12.2003 gün ve 2003/14446-14500 sayılı ilamı ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle,yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN: Davalı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulundaki görüşme sırasında, esasa girilmeden önce, müddeabbihin miktarı itibariyle direnme kararına karşı temyiz yolunun açık olup olmadığı, ön sorun olarak incelenmiştir.
Dava, tazminat istemine ilişkin olup, müddeabbihi 240.000.000 TL den ibarettir.
21.7.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.7.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun”; yürürlük tarihinden sonra Yerel Mahkemelerce verilen hükümler yönünden 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını bir milyar TL.; yine yürürlük tarihinden sonra Yargıtay Daireleri ve Hukuk Genel Kurulunca temyiz incelemesi sonucunda verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilebilmesi için 440/III-1. maddesinde aranan parasal sınırı da altı milyar TL. olarak değiştirmiştir.
Eldeki davada, temyiz istemine konu direnme kararının verildiği 06.10.2005 tarihinde, 5219 Sayılı Kanun’un temyiz(kesinlik) sınırını bir milyar TL. olarak değiştiren hükmü yürürlükte bulunduğuna ve müddeabbih 240.000.000 TL olup, kesin olduğuna göre, anılan karara karşı temyiz yoluna gidilmesi, miktar itibariyle mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davalı vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, istek halinde temyiz ilam harcının iadesine, 26.4.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.
