Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/10406 Esas 2022/5879 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Bir ticari işletmeyi usulüne aykırı terk etmek suçlamasıyla yargılanan sanıkların Bölge Adliye Mahkemesi tarafından beraat ettirildiği belirtiliyor. Temyiz incelemesi yapılırken, suçun Ticareti Usulüne Aykırı Terk Etme suçu olduğu ve üst sınırının bir yıla kadar hapis cezası olduğu ifade ediliyor. Ancak, 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen CMK'nın 286/2-d maddesine göre, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteminin reddedildiği belirtiliyor. Kanun maddelerine göre, bu kararın temyiz edilemeyeceği ve beraat kararlarına hükmedildiği anlaşılıyor.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Ticareti usulüne aykırı terk etmek
HÜKÜM : Beraat

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
İlk derece mahkemesince sanıkların eylemlerinin sübut bulduğundan bahisle sanıkların mahkumiyetlerine dair karar verildiği, kararın istinaf edilmesi sonucu, Bölge Adliye Mahkemesince, istinaf başvurusunun kabulü ile sanıkların ayrı ayrı beraatlerine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Temyiz incelemesine konu edilen suçun 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 337/a maddesi kapsamında kalan ve kanunda üst sınırı bir yıla kadar hapis cezası öngören, "Ticareti usulüne aykırı terk etmek" suçunu oluşturduğu gözetildiğinde;
28/02/2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen CMK'nun 286/2-d uyarınca; İlk defa bölge adliye mahkemesince verilen ve 272 nci maddenin üçüncü fıkrası kapsamı dışında kalan mahkûmiyet kararları hariç olmak üzere, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığı cihetle, yapılan temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nun 298/1. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 17/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.