Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2021/10407 Esas 2022/6207 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından görülen bir davada sanık, \"Hakikate Muhalif Beyanda Bulunmak\" suçundan yargılanmıştır. İlk derece mahkemesi tarafından suçun sübut bulduğu gerekçesiyle sanığın mahkumiyetine karar verilmiştir. Ancak Bölge Adliye Mahkemesi tarafından yapılan istinaf başvurusu sonucunda sanık beraat ettirilmiştir. Temyiz incelemesinde, suçun İcra ve İflas Kanunu'nun 338. maddesi kapsamında kalan bir suç olduğu ve üst sınırı bir yıla kadar hapis cezası öngördüğü belirtilmiştir. Ancak 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen CMK'nun 286/2-d maddesine göre, üst sınırı iki yıla kadar hapis cezası gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adli para cezalarına ilişkin bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığına dikkat çekilmiştir. Bu nedenle sanık lehine yapılan temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 338. maddesi ve 7165 sayılı Kanunun 286/2-d maddesidir.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Hakikate muhalif beyanda bulunmak
HÜKÜM : Beraat

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
İlk derece mahkemesince sanığın eyleminin sübut bulduğundan bahisle sanığın mahkumiyetine dair karar verildiği, kararın istinaf edilmesi sonucu, Bölge Adliye Mahkmesince, istinaf başvurusunun kabulü ile sanığın beraatine karar verildiği anlaşılmaktadır.
Temyiz incelemesine konu edilen suçun 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu'nun 338. maddesi kapsamında kalan ve kanunda üst sınırı bir yıla kadar hapis cezası öngören, "Hakikate Muhalif Beyanda Bulunmak" suçunu oluşturduğu gözetildiğinde;
28/02/2019 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7165 sayılı Kanun ile yeniden düzenlenen CMK'nun 286/2-d uyarınca; İlk defa bölge adliye mahkemesince verilen ve 272 nci maddenin üçüncü fıkrası kapsamı dışında kalan mahkûmiyet kararları hariç olmak üzere, ilk derece mahkemelerinin görevine giren ve kanunda üst sınırı iki yıla kadar (iki yıl dâhil) hapis cezasını gerektiren suçlar ve bunlara bağlı adlî para cezalarına ilişkin her türlü bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizi mümkün olmadığı cihetle, yapılan temyiz isteminin 5271 sayılı CMK'nun 298/1. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 24/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.