Ankara Kira Avukatı - Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2005/9-29 Esas 2006/9 Karar Sayılı İlamı

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2005/9-29 Esas 2006/9 Karar Sayılı İlamı

Hukuk Genel Kurulu
Esas No: 2005/9-29
Karar No: 2006/9

Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 2005/9-29 Esas 2006/9 Karar Sayılı İlamı

Özet:
Ankara 11. İş Mahkemesi'nde bir alacak davası görülmüş ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Daha sonra, yapılan temyiz sonucunda Yargıtay 9. Hukuk Dairesi kararı bozmuştur. Yeniden yapılan yargılama sonucunda önceki kararda direnilmiştir. Ancak, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun belirttiği şekilde hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait sözler tekrar edilmeden isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların açıkça gösterilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı HUMK'nun 388. ve 389. maddelerine uygun hale getirilmediği için bozulmuştur.
HUMK'nun 388., 389., ve 429. maddeleri belirtilen gerekçenin ayrıntılarına yer vermektedir. 388. madde, hüküm sonucunda açık ve anlaşılır bir şekilde borç ve hakları belirtmektedir. 389. madde yine bu hususu tekrarlamaktadır. 429. madde ise bozulan kararın gerekçesine uygun şekilde yeniden karar verilmesi gerektiğini ve aksi halde kararın bozulacağını belirtmektedir.

Hukuk Genel Kurulu 2005/9-29 E. , 2006/9 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi    : Ankara 11.İş Mahkemesi
Günü              : 22.11.2005
Sayısı             : 1259-840

Taraflar arasındaki "alacak" davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 11.İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 3.11.2004 gün ve 1602-1019 sayılı kararın incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmesi üzerine,Yargıtay 9.Hukuk Dairesi"nin 24.5.2005 gün ve 30768-19243 sayılı ilamıyla bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davalı vekili

HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu"nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Mahkeme kararlarında nelerin yazılacağı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 388.maddesinde belirtilmiştir. Hüküm sonucu kısmında gerekçeye ait her hangi bir söz tekrar edilmeksizin isteklerin her biri hakkında verilen hükümle taraflara yüklenen borç ve tanınan hakların mümkünse sıra numarası altında birer birer açık şüphe ve tereddüt uyandırmayacak şekilde gösterilmesi gerekir.
Aynı kural HUMK.nun 389.maddesinde de tekrarlanmıştır. Keza HUMK.nun 381.maddesi (kararın tefhimi en az 388.maddede belirtilen hüküm sonucunun duruşma tutanağına geçilerek okunması suretiyle olur). Bu biçim yargıda açıklık ve netlik prensibinin gereğidir. Aksi hal, yeni tereddüt ve ihtilaflar yaratır. Hatta giderek denebilir ki,dava içinden davalar doğar,Hükmün hedefine ulaşılmasını engeller, Kamu düzeni ve barışı oluşturulamaz. Ayrıca bozma kararı ile ilk hüküm hayatiyetini yitirdiğinden ona atıf suretiyle hüküm tesisinin yukarıda açıklanan kurallara uygun düşmeyeceği de aşikardır.
Öte yandan Yargıtay"ın yerleşmiş görüşü de bu yöndedir (Hukuk Genel Kurulu"nun 19.6.1991 gün 323/391 sayılı ve 10.9.1991 gün 281-415 sayılı ve 25.9.1991 gün 355-440 sayılı kararları).
Ceza Genel Kurulu"nca da C.M.U.K.nun benzer hükümleri taşıyan 261 ve 268 maddelerinin uygulanmasında bozulan kararın geçerliliğini ve yerine getirilme yeteneğini yitirdiğinden "önceki hükümde direnilmesine" denilmekle yetinilerek ve atıf suretiyle hüküm kurulamayacağı kabul edilmiştir (Ceza Genel Kurulu"nun 2.2.1976 gün 22-25 sayılı kararı).
Somut olayda da aslolan kısa kararda, hüküm fıkrası oluşturulmamış; yalnızca "önceki kararda direnilmesine" denilmekle yetinilmiştir.
O itibarla mahkemece HUMK.nun 388.maddesinin açık hükmü gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmesi doğru değildir. Direnme kararı bu nedenle bozulmalıdır.
S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair
temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının iadesine, 25.1.2006 gününde oybirliği ile karar verildi.