Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2022/11297 Esas 2022/10333 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İcra Hukuk Mahkemesi'nin bir kararı temyiz edilmiştir. Temyiz süresi zamanında geçirildiği için kararın temyiz edilmesine izin verilmemiştir. Ancak borçlu, asıl kararın kendisine tebliğ edilmediği gerekçesiyle temyiz süresinin henüz başlamadığını ileri sürerek, ek kararın temyiz edildiğini belirtmiştir. Mahkeme, dosyada tebligat mazbatası olmadığından borçlunun haklı olduğunu kabul etmiştir ve temyiz isteği kabul edilerek kararın esası incelenmiştir. Asıl karara yönelik temyiz itirazları da incelenerek, Yargıtay ilamında belirtilen bozma sebeplerine uyularak karar verilmiştir. Kararda, İİK'nun 366. ve HUMK'nun 438. maddeleri uygulanmıştır. İlgili kanun maddeleri, İİK'nun icra mahkemesinin kararlarına karşı temyiz yolu açan maddesi ve HUMK'nun kararın duruşmada yapılacak inceleme yoluyla değil de yazılı olarak verilebileceği maddesi olup, kararın temyiz edilmesi sırasında dikkate alınması gereken hükümlerdir.

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki davalı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
İşin niteliği bakımından temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına HUMK'nin 438. ve İİK'nin 366. maddeleri hükümleri uygun bulunmadığından bu yoldaki isteğin oy birliğiyle reddine karar verildikten sonra işin esası incelendi:
Mahkemenin 05.5.2022 tarihli ek kararı ile; borçlunun 29.4.2022 tarihli asıl karara ilişkin temyiz talebinin, mahkeme hükmünün taraflarca temyiz edilmediğinden 09.12.2014 tarihinde kesinleştiği belirtilerek, reddine karar verildiği, borçlu tarafından, mahkemenin asıl kararının kendisine tefhim ya da tebliğ edilmediğinden bahisle kesinleşme şerhinin usulsüz olduğu ileri sürülerek, ek kararın temyiz edildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, mahkemece, 26.11.2014 tarihli karar duruşmasında davalının hazır olmadığı tespit edildikten sonra, karara karşı temyiz süresinin kararın davalıya tebliğ tarihinden başlayacağının belirtildiği, ancak gerekçeli kararın kanun yoluna ilişkin son kısmında kararın taraf vekillerinin yüzüne karşı verildiğinin yazıldığı, duruşma tutanağı karşısında kararın borçlunun yokluğunda verildiğinin sabit olduğu anlaşılmakla, mevcut dosya kapsamında mahkeme kararının borçluya tebliğine ilişkin bir tebligat mazbatasına rastlanılmadığından, borçlu yönünden temyiz süresinin başlamadığının kabulü gerekir. Hal böyle olunca, mahkemenin, borçlunun temyiz başvurusunun süresinde yapılmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddine ilişkin 05.5.2022 tarih ve 2014/1043 E. - 2014/1239 K. sayılı ek kararının oy birliği ile kaldırılmasına karar verilerek işin esasının incelenmesine geçildi.
Borçlunun asıl karara yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yargıtay ilamında belirtilen bozma sebepleri çerçevesinde işlem yapılarak karar verilmiş, bozma ile kesinleşen hususların yeniden temyiz sebebi yapılmasına usul hükümleri elvermemiş bulunmasına ve temyiz edilen kararda yazılı gerekçelere göre yerinde olmayan temyiz sebeplerinin reddiyle bozma gereğine ve usule uygun mahkeme kararının İİK'nun 366. ve HUMK'nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), alınması gereken 80,70 TL temyiz harcından, evvelce alınan harç varsa mahsubu ile eksik harcın temyiz edenden tahsiline, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 13/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.