Yüksek Adalet Bakanlığı’nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkında Asliye Ceza Mahkemesi"nce 06.06.2014 tarihinde 2013/752 esas ve 2014/299 karar sayı ile verilen sadece tedavi ve denetimli serbestlik uygulanmasına ilişkin kararının kanun yararına bozulmasına ilişkin talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nın 13.11.2014 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Asliye Ceza Mahkemesi"nce 06.06.2014 tarihinde 2013/752 esas ve 2014/299 karar sayı ile sanığın TCK"nın 191/2. maddesi gereğince sadece tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine tabi tutulmasına ve hakkında TCK"nın 53. maddesi gereğince hak yoksunluğuna karar verildiği anlaşılmıştır.
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında,
«1- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/2. maddesinde yeralan “Bu suçtan dolayı açılan davada mahkeme, birinci fıkraya göre hüküm vermeden önce uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanan kişi hakkında, tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine; kullanmamakla birlikte, kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alan, kabul eden veya bulunduran kişi hakkında, denetimli serbestlik tedbirine karar verebilir. Bu karar, durma kararının hukuki sonuçlarını doğurur.” şeklindeki düzenlemeye nazaran dosya kapsamına göre kullanmamakla birlikte kullanmak için uyuşturucu madde bulunduran sanık hakkında sadece denetimli serbestlik tedbiri yerine, yasal gerekçe gösterilmeden tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmesinde,
2- 5237 sayılı Kanun’un 53. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarının, kasten işlenen suçtan dolayı hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olduğu gözetilmeksizin sanık hakkında 53. madde gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesinde,
İsabet görülmemiştir.» denilerek, Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06.06.2014 tarihli kararının bozulması istenmiştir.
28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191. maddesinin değiştirilmiş olması karşısında; Mahkemece, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7. maddesi uyarınca, sanığın hukukî durumunun yeniden değerlendirmesi mümkün görülmüştür.
Mahkemece TCK"nın 191. maddesindeki seçeneklerden biri tercih edilirken, yasal ve yeterli gerekçenin gösterilmesi, gerekçenin sanığın kişilik özellikleri, davranışları ve mahkemenin gözlemine dayanması gerekmektedir.
Mahkemece gerekçe gösterilmiş ise gösterilen gerekçenin yerinde olup olmadığı olağan yasa yolu incelemesinde denetlenebilir ise de, olağanüstü bir yasa yolu olan kanun yararına bozma isteği üzerine denetlenemez. Ancak Mahkemece hiç gerekçe gösterilmemiş ise bu durum kanun yararına bozma konusu yapılabilir. Diğer yandan, açıkça yasaya aykırı olan veya kendi içinde çelişen bir gerekçe, gerekçe sayılmaz.
Somut olayda, uyuşturucu madde kullanmadığını söyleyen sanığın bu beyanı gereğince, uyuşturucu madde kullandığının kabul edilip edilmediği mahkemece kararda belirtilmediğinden; öncelikle sanığın uyuşturucu madde kullandığının kabul edilip edilmediğinin gerekçesiyle birlikte gösterilmesi, sanığın uyuşturucu madde kullandığı kabul edildiği takdirde, mahkemece ceza ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik seçeneği tercih edilmediğinden, sadece "tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine" hükmedilmesi, sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurduğu, ancak uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanmadığı kabul edildiği takdirde ise sadece "denetimli serbestlik tedbirine" hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarının, kasten işlenen suçtan dolayı verilen hapis cezasına mahkûmiyetin kanuni sonucu olduğu, sanık hakkında sadece tedavi ve denetimli serbestlik kararı verildiği, bu kararın hapis cezasına mahkûmiyet olarak değerlendirilemeyeceği, bu nedenle sanık hakkında 53. madde gereğince hak yoksunluğuna hükmedilmesi yasaya aykırı olup, sanık ... hakkındaki kanun yararına bozma talebi bu nedenle yerinde olduğundan; Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06.06.2014 tarihli 2013/752 esas ve 2014/299 karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA; aynı Kanun’un 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemlerin yapılması için, dosyanın adı geçen mahkemeye iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na gönderilmesine, 16.09.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.