Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/14202 Esas 2022/9758 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, hırsızlık suçuyla ilgili verilen kararın temyiz edildiği davada Yargıtay 15. Ceza Dairesi'nin 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi gereği uzlaştırma işlemlerinin tamamlanması gerektiği yönündeki hükmüne uyulmadığı gerekçesiyle kararı bozdu. Sanığın her bir müştekiye ayrı ayrı eylem gerçekleştirdiği için her bir müşteki yönünden ayrı ayrı uzlaştırma işlemlerinin yapıldığı ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtildi. Kararda, söz konusu hükümle değişiklik yapılan 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan \"Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir.\" hükmü detaylı bir şekilde açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 30/10/2017 tarih 2017/20938 E. 2017/21695 K. sayılı kararı ile ... 1. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 17/02/2016 tarih 2012/407 Esas ve 2016/247 Karar sayılı kararıyla dosyanın hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alması sebebiyle uzlaştırma işlemleri yerine getirilmesi amacıyla dosyanın bozulmasına karar verildiği, bozma sonrası dosyanın uzlaştırmacıya verildiği ve uzlaştırmacının 01.03.2018 tarihli uzlaştırma raporuna göre müştekilerin ..., ..., ..., olduğu müştekilerden ... ile ...’nın 11.01.2018 tarihinde uzlaşmayı kabul ettikleri, müştekilerden ...’in kendisine yapılan tebligata 3 gün içerisinde cevap vermemiş, ...’in ise 02.02.2018 tarihinde uzlaştırmacının bürosuna gelerek hiçbir koşul ve şartta uzlaşmayı kabul etmediğini beyan ettiği, diğer müştekiler ... ve ... ...'da ikamet ettiklerinden dolayı kendilerine yapılan tebligat neticesinde uzlaştırmacıyı telefonla arayıp 1.500,00 TL karşılığında uzlaşmayı kabul edeceklerini beyan ettikleri görülmüştür. Sanık ...'da uzlaşmayı kabul ettiğini beyan etmiştir. Ancak raporda 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 7. fıkrasında yer alan “Birden fazla kişinin mağduriyetine veya zarar görmesine sebebiyet veren bir suçtan dolayı uzlaştırma yoluna gidilebilmesi için, mağdur veya suçtan zarar görenlerin hepsinin uzlaşmayı kabul etmesi gerekir." hükmü gereği uzlaşmanın sağlanabilmesi için müştekilerin tamamının uzlaşmayı kabul etmeleri gerektiğinden bahisle uzlaştırmanın sağlanamadığına dair rapor düzenlenmiş ise de sanığın eyleminin her bir müştekiye yönelik ayrı ayrı gerçekleştirdiği, bu sebeple de her bir müşteki yönünden ayrı ayrı CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 23/06/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.