Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18321 Esas 2022/9914 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişiyi karşılıksız yararlanma suçundan mahkum etti. Dosya incelendikten sonra, uyarlama yargılamasının belirlenmesinde 5252 sayılı Yasanın 9. maddesinin değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98-101. maddelerinin dikkate alınması gerektiği belirtildi. Bu nedenle, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara itiraz yolu olduğu ve temyiz edilemeyeceği açıklandı. Dilekçe itiraz niteliğinde kabul edilerek dosyanın mahalline iadesine karar verildi.
Kanun maddeleri:
- 5252 sayılı Yasanın 9. maddesi
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98-101. maddeleri
- 5275 sayılı Yasanın 101/3. fıkrası
- 5271 sayılı CMK'nın 264. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasanın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza Ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanunun 98. ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasanın 101/3. fıkrası uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK'nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, hükümlü müdafiinin dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 27.06.2022 günü oy birliğiyle karar verildi.