Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/14400 Esas 2022/9882 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Ancak mala zarar verme suçu için yeterli delil bulunmadığından sanığın temyiz istemi reddedilmiştir. Nitelikli hırsızlık suçu için ise sanığın suçu kabul etmediği ve kesin delil bulunmadığı göz önüne alınarak beraat kararı verilmesi gerektiği ancak yanlış kanun maddesi uygulanarak mahkumiyet kararı verildiği belirtilmiştir. Bu nedenle hüküm bozulmuş ve 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak bozulmasına karar verilmiştir. Adli para cezasının miktar ve türüne göre doğrudan hükmolunan adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığına dair bilgi de verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi
- 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2-g maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/1-b maddesi
- 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi
- 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 321. maddesi

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemi incelemesinde;
Tüm dosya kapsamından, sanık hakkında, mala zarar verme suçunu işlediğine dair mahkumiyete yetecek ölçüde her türlü şüpheden uzak, kesin ve yeterli delil elde edilemediğinden beraati yerine yetersiz gerekçeyle mahkumiyetine karar verildiği fakat bu suça ilişkin kararın kesin nitelikte olduğu ve bu hukuka aykırılığın ancak kanun yararına bozma yoluyla giderilmesinin mümkün bulunduğu belirlenmekle yapılan incelemede:
Doğrudan hükmolunan adli para cezasının miktar ve türüne göre; 14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükümlerinin temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin CMUK'nun 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II-Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz istemi incelemesine gelince;
1-Dosya kapsamına göre, sanığın aşamalarda üzerine atılı suçu kabul etmediği, müştekinin kendi çabaları sonucu, çalınan hayvanların yüklendiği yer olduğunu düşündüğü yerde elde ettiği sigara izmaritlerinden elde edilen genotip ile sanığın genotipinin uyumlu olduğu tespiti dışında, savunmasının aksine, sanığın yüklenen suçu işlediğine dair, mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, kesin ve somut delil bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı biçimde mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de,
2-Yerleşik Yargıtay uygulamalarına göre, müstakilen barınaklarda, sürüde veya açık yerlerde bulunan büyük veya küçükbaş hayvanlar hakkında işlenen hırsızlık suçunun 5237 sayılı TCK'nın 142/2-g maddesine uyduğu, eylemin bina ya da eklentilerinde işlenmesi halinde ise TCK'nın 142/1-b maddesinde düzenlenen hırsızlık suçunun oluştuğu; suça konu 12 adet büyük baş hayvanın müştekinin evinin yanında bulunan ahırdan çalındığı, olay yerinin bina eklentisi olduğunun anlaşılması karşısında; sanığın eyleminin TCK’nın 142/1-b maddesinde düzenlenen suça uyduğu gözetilmeyerek, aynı Kanun’un 142/2-g maddesi ile hüküm kurulması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 27.06.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.