Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/12308 Esas 2022/10222 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarında mahkumiyet kararı verilmiş, ancak adli para cezası temyiz edilemeyecek kadar düşük tutulmuştur. Katılan sanığın temyiz talebi ise süresinde değil gönderildiği için reddedilmiştir. Kanun maddeleri ise; 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. madde ve CMUK'un 310/1. ve 317. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme ve kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelenmesinde;
14/04/2011 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun'a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, tebliğnameye uygun olarak sanığın temyiz isteminin CMUK'un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Katılan sanık hakkında kurulan hükmün temyiz incelenmesine gelince;
Katılan sanığa kararın 02.02.2016 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen katılan sanığın CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra 26.02.2016 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla, CMUK’un 317. maddesi uyarınca, temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE, 29.06.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.