Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/14553 Esas 2022/10495 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında nitelikli hırsızlık ve başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suçlarından mahkumiyet kararı verilmiştir. Başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suçunda teşebbüs aşamasında kalan suçun TCK'nın 168. maddesi uyarınca değerlendirilemeyeceği belirtilmiştir. Nitelikli hırsızlık suçunda ise, sanığın uzlaştırma kapsamına alınan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçu işlediği, ancak hırsızlık suçundan hemen sonra uzlaştırma kapsamında olmayan TCK'nın 245. maddesindeki suçu da işlediği belirtilerek, yapılan inceleme sonucunda sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesine karar verilmiştir. Sanığın lehine olan kanunun uygulanacağı belirtilerek, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler ile 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesi konuya ilişkin hükümler olarak açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında başkasına ait banka veya kredi kartının izinsiz kullanılması suretiyle yarar sağlama suçundan kurulan hükme ilişkin yapılan incelemede;
Teşebbüs aşamasında kalan suçta TCK'nın 168. maddesinin uygulanma olanağı bulunmadığının gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık hakkında nıtelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme ilişkin yapılan incelemeye gelince;
Katılanın kovuşturma evresindeki ifadesine göre, pantolonunun cebinde bulunan cüzdanının, inşaat halinde bulunan binanı en alt katındaki camları bulunmayan ve kilitli olmayan dükkandan çalındığını belirtmesi karşısında, sanığın eylemin uzlaştırma kapsamına alınan TCK'nın 141/1. maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu, ancak eylemin, 5271 sayılı CMK'nın 253/3. maddesi uyarınca "Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz." şeklindeki hükme nazaran, hırsızlık suçundan hemen sonra uzlaştırma kapsamında olmayan TCK'nın 245. maddesindeki suçunu işlenmiş olması nedeniyle anılan suçların birlikte işlenmediği de dikkate alınarak yapılan incelemede;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 04/07/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.