Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/15202 Esas 2022/10563 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir hırsızlık davasında, sanık suçlu bulunarak mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanık, kararı temyiz etmiştir. Temyiz istemine ilişkin olarak eski hale getirme dilekçesi verilmiş ve temyiz hakkının geri verilmesi istenmiştir. Ancak hükmü temyizin incelemekle görevli Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olan eski hale getirme kararı, mahkemenin yetkisine girmemektedir. Sanığın adresine tebliğ edilen karara, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK'un 310/1. maddesinde öngörülen tebliğden itibaren bir haftalık sürenin geçmesinin ardından yapılan temyiz istemi reddedilmiştir. Hırsızlık suçu nedeniyle sanık ... hakkında Mahkeme tarafından mahkumiyet kararı verilmiştir. Ancak suçlamayı kabul etmeyen sanıkların hükümlülüğüne yeterli ve inandırıcı kanıt bulunmamış ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmiştir. Bu nedenle karar bozulmuştur. 5320 sayılı Kanun, CMUK'un 1412 sayılı Kanun'a göndermeleri, 310/1. madde, 317. madde, ve 325. madde detaylı bir şekilde yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet


Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1- Sanık ...’nun temyiz isteminin incelenmesinde,
Sanık tarafından 10.04.2018 tarihinde verilen eski hale getirme ve temyiz istemine ilişkin dilekçede; temyiz hakkının geri verilmesini istediğinin belirtildiği, eski hale getirme hususunda karar verme yetkisinin 5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizin incelemekle görevli Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu, bu nedenle mahkemenin 2.5.2018 tarih, 2015/367 Esas, 2016/354 Karar sayılı ek kararının hukuki değerden yoksun yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
Sanığın talimat mahkeme ifadesinde beyan ettiği adresine usulüne uygun olarak 1.12.2016 tarihinde tebliğ edilen hükmü, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollaması ile 1412 sayılı CMUK'un 310/1. maddesinde öngörülen tebliğden itibaren bir haftalık süre geçtikten sonra 10.4.2018 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında, anılan Yasanın 317. maddesi gereğince tebliğnameye uygun olarak sanığın temyiz isteminin REDDİNE,
2- Sanık ... hakkında müşteki ...’ye yönelik eylem nedeniyle hakkında hırsızlık suçundan kurulan mahkumiyet hükmünün incelenmesine gelince
Sanıklar ... ve ...’ın aşamalarda alınan ifadelerinde suçlamayı kabul etmedikleri, sanıkların yüklenen suçları işlediğine ilişkin inceleme dışı sanık ...’nun atfı cürüm niteliğinde kalan anlatımları dışında, hükümlülüğüne yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı kanıt bulunmadığı gözetilmeden, anılan suçtan beraati yerine yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma sonucunun 1412 sayılı sayılı CMUK'un 325. maddesi gereğince hakkındaki hüküm kesinleşen sanık ...’ye sirayet ettirilmesine, 04.07.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.