Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/18287 Esas 2022/11236 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık hakkında nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü verilmiştir. Ancak, mala zarar verme suçundan verilen 2.000 TL adli para cezası temyiz edilemez. Nitelikli hırsızlık suçuna dair verilen hüküm ise, sanığın savunma hakkının kısıtlanması nedeniyle bozulmuştur. Bu durumda, sanığın zorunlu müdafii atanması gerektiği ve savunma hakkının ihlal edildiği belirtilen kanun maddeleri 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleridir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II-Sanık hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Ayrıntıları Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 14/10/2021 tarih, 2021/35 esas ve 2021/473 karar sayılı kararında da açıklandığı üzere, 28.06.2014 tarihli 6545 sayılı Yasa ile değişik 5237 sayılı TCK'nın 142/2-h ve 143.maddelerinde öngörülen nitelikli hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın alt sınırı dikkate alınarak, 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 196/2. maddeleri uyarınca sanığa zorunlu müdafii atanması gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devam edilerek aynı Kanunun 188/1 ve 289/1-e maddelerine aykırı davranılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 13/09/2022 tarihinde oybirliği ile karar verildi.