Esas No: 2020/3907
Karar No: 2020/2582
Karar Tarihi: 09.12.2020
Görevi kötüye kullanma - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/3907 Esas 2020/2582 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanma
Hüküm : Beraat
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelendi;
Sanıklara yüklenen görevi kötüye kullanma suçunun kanundaki cezasının üst sınırı dikkate alınarak katılanın duruşma isteminin 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nın 318. maddesi uyarınca REDDİNE,
İncelemenin duruşmasız olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1- Sanık ... hakkında İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2015/264 Esas, 2015/261 Karar sayılı dosyasıyla birleşen İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2015/95 Esas, 2015/273 Karar sayılı dosyasında görevi kötüye suçundan verilen beraate dair karara yönelik katılan tarafından yapılan temyiz itirazının incelenmesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan katılanın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2- Sanıklar ... ve ... hakkında temyize konu İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 2015/264 Esas, 2015/261 Karar sayılı dosyasından haklarında görevi kötüye suçundan verilen beraate dair kararlara yönelik katılan tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklara yüklenen görevi kötüye kullanma suçunun 5237 sayılı TCK"nın 257/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 67/4. maddelerinde belirtilen 8 yıllık asli ve 12 yıllık ilaveli dava zamanaşımı sürelerine tabi olduğu, 07.07.2006 olan suç tarihi ile temyiz inceleme günü arasında durma süresi de nazara alındığında ilaveli dava zamanaşımı süresinin gerçekleştiği anlaşıldığından hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilmek suretiyle CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden sanıklar hakkında açılan kamu davasının aynı Yasanın 322 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddeleri gereğince zamanaşımı sebebiyle ayrı ayrı DÜŞMESİNE, 09.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.