Esas No: 2021/15341
Karar No: 2022/11467
Karar Tarihi: 14.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/15341 Esas 2022/11467 Karar Sayılı İlamı
6. Ceza Dairesi 2021/15341 E. , 2022/11467 K.Özet:
Sanık hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mahkeme kararının temyiz süresi geçtikten sonra temyiz eden sanığın isteği reddedilmiştir. Ancak bu karara karşı başvurulabilecek mercii, süresi ve şekli belirtilmediği için sanık tarafından sonradan yapılan itirazın kabul edilebilir olduğu belirtilmiştir. Hırsızlık suçu nedeniyle verilen hükmün kanun yararına bozma yasa yoluna tabi olduğu belirtilerek, hüküm teyidi yönünde karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak, TCK'nın 142/2-d bendi ve CMUK'un 310 ve 315/2 maddeleri yer almaktadır.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, konut dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanığın yüzüne karşı verilen 24/12/2008 tarihli hükmü bir haftalık temyiz süresinden sonra 02/01/2009 tarihinde temyiz etmesi üzerine mahkemesince 15/05/2009 tarihli ek kararla temyiz isteminin reddine karar verildiği: ancak ek karara karşı başvurulabilecek mercii, süresi ve şeklinin belirtilmediği ve bu şekilde 21/07/2009 tarihinde sanığa tebliğ edilmesi üzerine sanığın verdiği 26/12/2011 tarihli dilekçesinin ek karara karşı verilen ve süresinde kabul edilmesi gereken bir dilekçe niteliğinde olduğu bu nedenle aynı konuda daha sonra verilen ek kararın hukuki değerden yoksun olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Hırsızlık suçundan TCK'nın 142/1-b bendi yerine 142/2-d bendi uyarınca hüküm kurulması nedeniyle kanun yararına bozma yasa yoluna ilişkin işlemlerin mahallince yerine getirilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık CMUK’un 310. maddesinde öngörülen bir haftalık süre geçtikten sonra, hükmü temyiz ettiğinden ve mahkemenin istemin reddine ilişkin ek kararı yasaya uygun bulunduğundan, bu karara karşı yapılan itirazın CMUK’un 315/2. maddesi uyarınca reddiyle kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 14.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.