Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/15578 Esas 2022/11412 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçuna yönelik temyiz istemi reddedildi. Bunun sebebi, suça sürüklenen çocuk hakkında tayin edilen adli para cezası ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizin mümkün olmamasıdır. Ancak, suça sürüklenen çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik temyiz istemi kabul edildi. Bu durumda, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararın kesinleştiği tarihle hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği tarihler arasındaki durma süresi ve uzayan zamanaşımı sebebiyle, suçun işlenmesinin üzerinden geçen zamanaşımı süresinin dolmuş olması nedeniyle suça sürüklenen çocuk hakkındaki kamu davası düşmüştür. 6217 sayılı Yasa'nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde doğrultusunda, doğrudan verilen 3.000 TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesindir ve suça sürüklenen çocuk hakkında tayin edilen adli para cezasının türü ve miktarı itibariyle temyiz edilemez. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 116/4, 31/3, 32/2. maddelerinde öngörülen suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre, suça sürüklenen çocuğun hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararı kesinleştiği tarihle hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği tarihler arasındaki durma süresi ve uzayan zamanaşımı süreleri dikkate alınmalıdır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : İş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1-Suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçuna yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, suça sürüklenen çocuk hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen adli para cezası ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
2-Suça sürüklenen çocuk hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna yönelik temyiz isteminin incelemesinde;
Suça sürüklenen çocuğa yüklenen ve 5237 sayılı TCK'nın 116/4, 31/3, 32/2. maddelerine uyan suçun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair ilk kararın kesinleştiği 18/05/2015 tarihi ile hükmün açıklanmasına sebep olan ikinci suçun işlendiği 21/08/2016 tarihleri arasında geçen durma süresi de gözetilmek suretiyle; aynı Yasanın 66/1-e, 66/2. ve 67/4 maddelerinde öngörülen 7 yıl 12 aylık uzayan zamanaşımının, suç tarihi olan 14/08/2009 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuğun temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddesi uyarınca suça sürüklenen çocuk hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 14/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.