Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/19308 Esas 2022/11764 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçundan mahkum edilen sanığın temyiz başvurusunu incelemiş ve öncelikle yapılan tebligat işleminin geçersiz olduğunu belirlemiştir. Bu nedenle, sanığın temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilmiştir. Mahkeme, yapılan incelemede tanıkların anlatımlarının tutarsız olduğunu ve yeterli kanıt bulunmadığına dikkat çekerek, sanığın hükümlülüğüne karar verilmesinin hukuki değerinin olmadığını vurgulamıştır. Bu nedenle, sanığın temyiz talepleri kabul edilerek mahkumiyet kararı bozulmuştur. Kararda, T.C. Anayasası'nın 40/2, 5271 sayılı CMK'nın 34/2 ve 232/6. maddeleri ile Tebligat Kanunu'nun 21. ve 35. maddelerine uygun şekilde işlem yapılması gerektiği belirtilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
31/03/2011 tarihli ek kararda yasa yoluna başvuru konusunda, T.C. Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK’nın 34/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak gerekli açıklama ve uyarıların bulunmadığı anlaşıldığından 31/03/2011 tarihinde yapılan ek kararın tebliğ işleminin geçerli olmaması nedeniyle; ek karara yönelik olarak temyizin süresinde yapıldığı kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanığın yokluğunda verilen 17/06/2010 tarih ve 2010/64 Esas, 2010/292 Karar sayılı mahkumiyet kararına ilişkin tebligatın iade edilmesi üzerine gerekçeli kararın, öncelikle Tebligat Kanununun 21. maddesine göre tebliğ edilmesi gerekirken aynı sayılı Kanunun 35. maddesine göre tebliğ edilmesi nedeniyle tebliğ işlemi geçersiz olduğundan;
Temyiz talebinin reddine ilişkin 31/03/2011 tarihli ek kararın usulüne uygun olmaması nedeniyle kaldırılması gerektiği ve 21/03/2011 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu, sanığın temyiz talebi değerlendirilmeden yapılan sonraki işlemlerin hukuki değerden yoksun olduğu, kesinleşmeyen ilk hükümden sonra yapılan yargılamanın yenilenmesi sonucu verilen 25/04/2017 gün ve 2015/352 Esas, 2017/253 Karar sayılı kararın yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığın aşamalarda suçlamayı kabul etmemesi karşısında ... ve ...'ın tanık olarak dinlenmelerinden sonra, tanıkların aşamalarda farklılık arz eden ve atfı cürüm niteliğinde kalan anlatımları dışında, sanığın savunmasının aksine hükümlülüğüne yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı kanıt bulunmadığı gözetilmeden yazılı şekilde mahkûmiyetlerine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 19/09/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.