Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16602 Esas 2022/11765 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Haksız yere sahipli hayvanı işe yaramayacak hale getirme, değerini düşürme
HÜKÜM : Beraat

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
1)Katılana ait Alman kurdu cinsi köpeğin katılanın bahçesinde sanık tarafından 6136 sayılı Kanun’un 13/1. maddesi kapsamında kalan ve ruhsatı kendisine ait olmayan ateşli silah ile yaraladığı iddia edilen olayda, sanığın savunmalarında köpeğin bahçe demirlerinden önce elini, sonra bacağını ısırdığını ve kendini kurtarmak için havaya ve köpeğe ateş etmek zorunda kaldığını belirttiği, tanık ... aşamalarda tekrar ettiği üzere sanığın katılana ait 41 numaralı ikametin bahçesinin içerisinde olduğunu, silah sesi duyması üzerine dışarı çıkarak sanığa neden ateş ettiğini sorduğunu ve sanığın kendisine sarılarak “abi seni seviyorum” dediğini ve sanığın alkollü olduğunu beyan ettiği, olay yeri fotoğrafları incelendiğinde olay yeri olan bahçe ile sitenin ortak kullanım yolu arasında yükseklik farkı olduğu ve köpeğin o mesafeyi sıçrayarak sanığın savunmalarında belirttiği gibi kendini kurtaramayacak derecek saldırıya uğramasının mümkün olmadığı, kaldı ki tanık beyanında sanığın bahçe içerisinde olduğunun beyan edildiği ve olay yeri raporuna göre de kan izlerinin bahçe içerisinde ve köpek kulübesi etrafında görüldüğü, dosya arasında yer alan veteriner hekim raporunda ise köpeğin sağ ayağının kırık ve ön sol ayağında ve omzunda kanamalı yaraları olduğu ve herhangi bir mermi çekirdeğine rastlanmadığının kaydedildiği anlaşılmakla sanığın savunmalarının kendini suçtan kurtarmaya yönelik olduğu, 5237 sayılı TCK’nın mülga 151/2. maddesinin “ Haklı bir neden olmaksızın, sahipli hayvanı öldüren, işe yaramayacak hale getiren veya değerinin azalmasına neden olan kişi hakkında yukarıdaki fıkra hükmü uygulanır.” hükmü karşısında sanığın sübut bulan eyleminin köpeğin zincire bağlı olduğu ve olası bir saldırıdan kolaylıkla uzaklaşarak kurtulabilecek durumda iken haklı bir nedeni olmaksızın köpeği yaraladığı, tüm bu nedenlerle suçun hukuki unsurlarının oluştuğu anlaşılmakla mahkumiyeti yerine yazılı şekilde beraatine hükmedilmesi,
2) Her ne kadar 14/07/2021 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Hayvanları Koruma Kanunu ile TCK'da Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 17. maddesi uyarınca 5237 TCK'nın 151/2. maddesi yürürlükten kaldırılmış, anılan Kanun hükümleri uyarınca sahipli hayvan mal (eşya) olmaktan çıkartılıp, can olarak kabul edilmiş ve 5199 sayılı Hayvanları Koruma Kanunu'na eklenen "Adli Cezalar " başlıklı 28/A maddesi ile de bu nevi sahipli hayvanı kasten yaralama ya da öldürme suçunun cezaları arttırılmış ise de; suç tarihi itibariyle TCK'nın 151/2. maddesinin daha lehe hükümler içerdiği ve bu nedenle uygulanması gerektiği anlaşılmakla hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ''etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile'' ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 19/09/2022 tarihinde oy çokluğuyla karar verildi.

(Muhalif)




KARŞI OY :
Çoğunlukla aramızdaki görüş ayrılığı, katılanın köpeğinin işe yaramaz derecede silahla ateş edilmek suretiyle yaralanmasının “Haklı bir nedene dayalı olarak” gerçekleştirilip gerçekleştirilmediği hususundadır.
Sanık mahkemesince alınan 06.10.2015 gününde alınan ve aşamalarda birbiriyle tutarlı olan savunmalarında özetle; olay tarihinde oğlu olan diğer sanık adına ruhsatlı silahı bulunduğu evden alıp, oğluna götürmek üzere evden çıktığını, kapının önünde ... ve ... ile sohbet ederken, birden katılanın köpeğinin aniden elini ısırdığını, içeriye kaçmak isterken de bacağını ısırdığını, bunun üzerine üzerindeki oğlunun olan diğer sanığa ait silahla önce havaya daha sonra da köpeğin bacağına ateş ettiğini, suçsuz olduğunu savunmuştur.
Sanığın bu savunmalarının aksi kanıtlanamamış, tam aksine bu savunma; dosyada mevcut günlü 02.04.2015 günlü doktor raporu, bacaktaki yaralanmayı gösterir fotoğraf ile olayın yegâne görgü tanığı olan ...’ün “Olay günü ... ...’nın bahçesinde ... ... elini müşteki ile kendi evini ayıran bahçe duvarına dayamış vaziyette sohbet ederken birden müştekinin köpeği ... ...’nın elini kaptı, ... ... elini kurtarmak için çabaladı, hatta elinden kan geldi, köpeği korkutmak için bir el havaya ateş etti, bu kez de köpek müşteki ile ... ...’nın evinin arasında bulunan demir kapıdan ... ...’nın bacağını ısırdı, bu kezde ... ... köpeğin bacağına ateş etti, biraz önceki beyanım yanlış anlaşılmış olabilir, olay müştekinin ve ... ...’nın evinin aynı zamanda sitenin ortak kullanım alanında meydana geldi, köpek zincirle bağlı olmasına rağmen bizim konuştuğumuz ortak kullanım alanına kadar gelebiliyordu, hatta ben birkaç defada olayın meydana geldiği yerde müştekinin köpeğine evde kimse olmadığından dolayı yemek vermişliğim de vardır” biçimdeki yeminli beyanıyla da doğrulanmıştır.
Sanık ile katılan mağdur arasında herhangi bir husumet bulunmamaktadır.
Sanık hakkında ruhsatsız silah taşımak suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması, mala zarar verme suçundan ise, 5271 sayılı CMK’nın 223/2-a maddesi uyarınca beraat kararı verilmiş, beraat kararı katılan vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı beraat kararının onanması gerektiği görüşündedir.
İHAS m. 6 ve Anayasa m. 38/4 maddeleriyle güvence alınan ve ceza yargılamasına egemen olan en önemli ilkelerden biri de “masumiyet karinesi” olup, bu ilke uyarınca sanık kendi suçsuzluğunu ispatlamak zorunda değildir, kuşkudan sanık yararlanır.
Öte yandan 5271 sayılı CMK’nın 302/2 hüküm yalnızca sonuca etkili bir hukuka aykırılık nedeniyle bozulabilir.
Savunma ve savunmayı destekleyen delillere göre, sanığın kendisine saldıran katılanın köpeğinden kurtulmak için ona zarar verdiği, kanuni tabirle ifade edilecek olursa “haklı (bir) nedene dayalı olarak” zarar verme fiilini işlediği aşikârdır. Bu itibarla hukuka uygunluk nedeninin varlığı dolayısıyla CMK’nın 223/2-d maddesi yerine, aynı maddenin 223/2-a bendi hükmü uyarınca beraat kararı verilmesi hukuka aykırı ise de, bu husus sonuca etkili değildir.
Açıklanan nedenlerle ilk derece mahkemesinin beraat kararı sonuçta doğru olduğundan hükmün gerekçesi eleştirilmek suretiyle onanması gerektiği görüşünde olduğumdan çoğunluk görüşüne katılmıyorum.