Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16607 Esas 2022/11781 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi, bir sanık hakkında mala zarar verme, hakaret, tehdit ve nitelikli kasten yaralama suçlarından beraat ve mahkumiyet kararları verdi. Katılan sanığın temyiz istemi incelendi ve reddedildi. Ancak, diğer bir suçlama olan mala zarar verme suçu ile ilgili olarak, kanunlardaki değişiklikler göz önüne alınarak, sanığın eylemi uzlaşma kapsamına alındığı için, hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği tespit edildi ve sanığın temyiz istemi bu doğrultuda kabul edildi. Kararda, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi, 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasındaki \"etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile\" ibaresinin madde metninden çıkarılması gibi kanun maddeleri açıklandı.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Mala zarar verme, hakaret, tehdit ve nitelikli kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat ve mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında tehdit ve hakaret suçlarından kurulan beraat hükümlerine yönelik katılan sanığın temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, kararın dayandığı gerekçeye ve takdire göre, katılan sanığın temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun ve takdire dayalı bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Katılan sanık ... hakkında müşteki ...’a yönelik nitelikli kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
14.07.2021 tarih 31541 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7331 sayılı yasanın 23. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nin 251. maddesine eklenen “175 inci maddenin ikinci fıkrası uyarınca duruşma günü belirlendikten sonra basit yargılama usulü uygulanmaz.” şeklindeki düzenleme de gözetilerek, basit yargılama usulünün uygulanamayacağı belirlenerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanığın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
III-Katılan sanık ... hakkında katılan ...’a yönelik mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz isteminin incelenmesi neticesinde;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 3. fıkrasında yer alan ''etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile'' ibaresinin madde metninden çıkarıldığı, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek sanığın eylemine uyan 5237 sayılı 151. maddesinde tanımı yapılan mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle, 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 19/09/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.