Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/17713 Esas 2022/12704 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, bir hırsızlık suçuna ilişkin verilen hüküm üzerinde yapılan temyiz başvurusunu inceledi. Öncelikle, mahkemenin re'sen dosyayı uzlaştırma bürosuna göndererek taraflar arasında olumlu sonuçlanan bir uzlaştırma sağlanması ve sonrasında düşme kararı verilmesi hatalı bulundu. Bu durum, sonradan yapılan kanun değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının belirli ilkeler doğrultusunda yapılması gerektiği ve verilen kararlarının itiraz edilebilecek nitelikte olduğu tespit edildi. Bu nedenle, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi itiraz niteliğinde kabul edilerek dosyanın mahalline iadesine karar verildi. Kararda geçen kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 141/1., 143., 62. ve 35/2. maddeleri ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ila 101. maddeleri, CMK'nın 264. maddesi ve 101/3. maddesi.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Düşme

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Hükümlü ... hakkında ... 18.Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2013 tarih, 2011/887 Esas ve 2013/104 sayılı kararı ile mağdur ...’e yönelik TCK'nın 141/1.,143. ve 62. maddeleri gereğince 11 ay 20 gün ve mağdur ...’a yönelik 141/1.,143,35/2 ve 62 maddeleri uyarınca 2 ay 27 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, anılan kararın o yer Cumhuriyet Savcısı ve sanık müdafi tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 13.01.2015 tarih ve 2014/13997 Esas, 2015/275 sayılı kararıyla onanması suretiyle kesinleştiği, her ne kadar hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi halinde eylemin nitelikli hırsızlık suçuna dönüşeceği ve eylemi uzlaşma kapsamı dışına çıkaracağı gözetilmeden, mahkemece re’sen dosyanın ele alınarak uzlaştırma bürosuna gönderilip, taraflar arasında uzlaşmanın olumlu sonuçlanması nedeniyle, 21.02.2017 tarihli ek karar ile düşme kararı verildiği anlaşılmakta ise de;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 17.05.2011 tarihli ve 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01.06.2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen kanun değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Kanunun 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek kanun yolunun ise 5275 sayılı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, CMK'nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciinin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE, 28.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.