Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16351 Esas 2022/12525 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar suçlarından mahkum edilmiştir. Sanığın iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan temel ceza belirlenirken Yasa maddesinin hatalı yazılması düzeltilmiştir. Sanık kasten suç işlediği için hak yoksunlukları hükmü verilmemişse de, ceza infazında belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirleri uygulamaya konulabilir. Sanığın adli sicil kaydındaki ilamların tekerrüre esas alınması konusunda kararda açıklık olmadığı için en ağır ilamın dikkate alınması kabul edilmiştir. Mahkeme kararı usul ve kanuna uygun bulunarak onanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- TCK 116/1 ve 2. madde (Nitelikli hırsızlık suçu)
- TCK 145/1-c maddesi (İş yeri dokunulmazlığının ihlali suçu)
- TCK 152/1-a madde (Mala zarar suçu)
- TCK 53/1. madde (Hak yoksunluklarına hükmedilmesi)
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu (TCY)
- 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasa.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan temel ceza belirlenirken Yasa maddesinin TCK’nın 116/2. maddesi yerine 116/1. maddesi olarak yazılması yerinde düzeltilmesi olanaklı maddi yazım hatası olarak değerlendirilmiştir.
Kasten işlemiş olduğu suç nedeniyle mahkum olan sanık hakkında 5237 sayılı TCY’nın 53/1. maddesinde belirtilen hak yoksunluklarına hükmedilmemiş ise de, kasten işlenen suçlarda hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olan ve 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinde öngörülen belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılma tedbirlerinin, cezaların yerine getirilmesi (infaz) aşamasında gözetilmesi olanaklı kabul edilmiştir.
Sanık hakkında atılı suçlardan kurulan mahkumiyet hükümlerinde, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Yasanın 108/2. maddesi uyarınca "Tekerrür nedeniyle koşullu salıverme süresine eklenecek miktar, tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz" hükmü uyarınca, sanığın adli sicil kaydındaki ilamlardan hangisinin tekerrüre esas alınacağının kararda açıkça gösterilmesi gerekirken birden fazla ilamın tekerrüre esas alınması yasaya aykırı ise de; en ağırının infaz aşamasında dikkate alınması olanaklı kabul edildiğinden, anılan husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık müdafiinin temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında, usûl ve kanuna uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 28.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.