Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16305 Esas 2022/12799 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, nitelikli hırsızlık suçu sebebiyle verilen mahkumiyet hükmüne yapılan temyiz istemini reddetmiştir. Ancak, kanun yollarına başvurma süresi ve yöntemi hakkında yeterli bilgi verilmediği için tereddüt oluşmuştur. Kararda, Anayasanın 40/2, CMK’nın 34/2 ve 232/6. maddelerine atıfta bulunulmuştur.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık tarafından 06.08.2012 tarihinde verilen eski hale getirme ve temyiz istemine ilişkin dilekçede; temyiz hakkının geri verilmesini istediğinin belirtildiği, eski hale getirme hususunda karar verme yetkisinin 5271 sayılı CMK’nın 42/1. maddesine göre hükmü temyizin incelemekle görevli Yargıtay'ın ilgili dairesine ait olduğu, bu nedenle mahkemenin 10.08.2012 tarih, 2009/346 Esas, 2009/605 Karar sayılı ek kararının hukuki değerden yoksun yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Anayasanın 40/2, CMK’nın 34/2 ve 232/6. maddelerine göre hüküm fıkrasında verilen karara karşı kanun yollarına başvurma olanağı bulunup bulunmadığının ve başvurma olanağı var ise süresi, mercii ve şekillerinin tereddüte yer vermeyecek biçimde açıkça gösterilmesi gerekirken, başka suçtan cezaevinde hükümlü bulunan sanığın yüzüne karşı verilen kararda CMK’nın 263. maddesi gereğince tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yoluna başvurabileceği belirtilmediğinden kanun yoluna başvuru yöntemi hususunda tereddüt oluştuğundan sanığın temyiz isteminin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan inceleme;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre, sanık ...’nun temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, 29.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.